Onze reeks psychologie zet zich verder met neuroloog en slaapexperte dr. Inge Declercq en klinisch psychologe Kathy Van Crombruggen (Vividus). Zij duiken wat dieper in een fenomeen van deze tijd. Daarmee bedoelen we tijden van hoge werkdruk, telewerk en meeting-hoppen. Het recht op ontkoppelen of deconnectie is actueler en noodzakelijker dan ooit. De grenzen en de balans tussen privé- en beroepsleven zijn nog nooit zo vaag en fragiel geweest – en de ‘uitknop’ wordt nog maar moeilijk gevonden.
Dat is niet zonder gevolgen: onze hersenen kunnen al die prikkels niet meer verwerken, we geraken overprikkeld en gaan in overdrive. Moeheid, gezondheids- en slaapproblemen liggen op de loer en er is maar één remedie: breinrust.
Herkenbaar? Kom vrijdag 13 september om 20 uur naar onze koffiebar. Of stuur het door/breng iemand mee die ook dringend nood heeft aan het vinden van de 'uitknop'!
Dr. Inge Declercq gidst je als neuroloog, neurowetenschapper, slaap- en stressspecialist en coach naar die felbegeerde breinrust. Kathy neemt het interview voor haar rekening en zal met haar haar boek bespreken. In dat boek neemt ze je mee achter de neurowetenschappelijke schermen van deconnectie. Breinrust reikt je een handige toolbox aan waarin begrijpelijke (neuro) wetenschap wordt omgezet naar concrete handvaten en inzichten.
Je kan het boek al reserveren via onze webshop of de avond zelf in onze winkel aanschaffen: De Zondvloed webshop
Laat ons weten of je aanwezig zal zijn door een mail te sturen naar Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. met in het onderwerp "Breinrust" en met hoeveel personen je aanwezig zal zijn. Samen maken we er een fijne avond van.
De toegangsbijdrage bedraagt naar goede gewoonte 4 euro, zodat we interessante activiteiten kunnen blijven aanbieden.
Donderdag 27 juni om 20 uur komt Tom Dieusaert speciaal uit Argentinië om zijn boek "Rond de Kaap (Isaac Le Maire contra de VOC)" voor te stellen in onze koffiebar. Hij vertelt het verhaal over het gevecht van één man tegen de machtigste multinational van de 17de eeuw: de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). Tom Dieusaert deed hiervoor historische onderzoeksjournalistiek en volgde het spoor van deze fascinerende figuur van Antwerpen, Egmond, Den Helder en Amsterdam tot in Patagonië en Kaap Hoorn.
Na de scheiding van de Nederlanden door de Tachtigjarige Oorlog was Isaac le Maire één van de honderden calvinistische, kapitaalkrachtige Antwerpse kooplui die einde zestiende eeuw in Amsterdam neerstreken. Daar werd hij een van de pioniers van de Verenigde Oost-Indische Compagnie. Maar zijn individualistische en tegendraadse karakter bracht hem onvermijdelijk op ramkoers met het staatsmonopolie van de VOC.
Hij was betrokken bij de ontdekking van wat New York zou worden door Henry Hudson. Hij werd een vertrouweling aan het hof van de Franse koning Hendrik IV. En uiteindelijk zou hij de doorgang ontdekken tussen de Atlantische en Stille Oceaan: de mythische Kaap Hoorn.
Een interessante hap geschiedenis dus voor iedereen die geïnteresseerd is in onze maritieme rol in de 16de en 17de eeuw, scheepvaart, handel en ontdekkingsreizen.
Tom Dieusaert (1967) is een journalist en reisgids die sinds een kwarteeuw in Zuid-Amerika woont. Hij schreef verschillende non-fictieboeken en een essay in het Nederlands, Engels en Spaans. Weerkerende thema’s zijn de geschiedenis, het milieu en ‘man versus machine’. Hij woont aan de Tigre-delta in Buenos Aires en is een fervent roeier.
Inschrijven kan via Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. met in het onderwerp "Tom Dieusaert" en het bericht voor hoeveel personen je graag reserveert. Zo kunnen we voldoende zitplaats en versnaperingen voorzien.
De toegangsprijs is zoals goede gewoonte 4 euro. Zo kunnen we interessante activiteiten en onderwerpen blijven aanbieden in onze koffiebar.
CIMICvzw gelooft in de kracht van meerstemmigheid, dialoog en ontmoeting. Er is geen betere plek, geen beter moment om elkaar te ontmoeten en met interessante auteurs, kunstenaars, mondiale ondernemers, journalisten en ontdekkingsreizigers in dialoog te gaan dan in het CIMIC-café.
Zak af naar Mechelen voor een maandagavond vol gebabbel, gepeins en ontmoeting. Schuif om 19 uur mee aan tafel in het café van boekhandel de Zondvloed.
Picaflores
Picaflor betekent kolibrie en verwijst naar de belangrijke bijdrage van de kleine kolibrie en zijn betekenisvolle acties in het grotere ecosysteem. Een van de speerpuntprojecten van Picaflores.org is Tonkiry Artists-for-the-Rainforest.
Jan Paul Buijs (1963) is medeoprichter van dit kunstproject waarbij 30 kunstenaars uit het Peruaanse regenwoud in 2024 tentoonstellen in 5 landen, waaronder dus ook in ons land. Ze trachten ons via kunst bewust te maken van de kwetsbare ecosystemen in het regenwoud en ze ondersteunen op die manier de inheemse volkeren als beschermers van dat woud.
Jan Paul Buijs zet zich al sinds 2018 in voor deze organisaties en sinds 2022 doet hij dat zelfs full time.
Hij heeft een achtergrond in biologie en informatica en heeft langere tijd in R&D en in de energiesector gewerkt, ook internationaal. Hij heeft zijn professioneel werk in het bedrijfsleven steeds gecombineerd met een inzet als vrijwilliger voor vzw’s, vooral met een grote interesse in natuur en natuurbescherming.
Jan Paul heeft oog voor de spirituele dimensie van de inheemse volkeren in Peru, Ecuador en Brazilië. De kunst van de Amazone-schilders in Peru wordt ook Arte Medicinal genoemd vanwege de verbinding die er tussen hen en de omringende natuur tot stand wordt gebracht.
Op maandag 17 juni om 19 uur verwelkomen we Jan Paul in het CIMIC-café@deZondvloed.
Reserveer je zitje via Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien..
Onder een andere hemel, Joke J. Hermsen, Prometheus, 2023*****
Velen onder ons vertrekken straks op reis. Vakantie nemen onder een andere hemel. Wat zoeken we daar? Beter weer? Een andere eetcultuur? Culturele verrassingen? Een landschap dat wij niet kennen? Gaan om straks weer blij te zijn om thuis te komen? Of voel je je thuis niet thuis en wil je liever zwerven buitenshuis?
Filosofe Joke Hermsen stelt zich die vragen terwijl ze zelf rondzwerft. Of beter... omzwerft. Ze gaat tegelijkertijd na waar andere denkers, jaren terug, zwierven en wat hun bedenkingen waren.
Een boek over thuis, thuisloosheid, heimwee en vertezucht. Soms ligt alles dicht bijeen. De verdienste van Hermsen is dat ze diepgaand denken pretentieloos neerzet en je soms op één bladzijde blijft nadenken. Zoals ze schrijft over Rilke die alleen in zijn gedichten kon wonen: 'Waar ik werk ben ik waar'.
Ze 'speelt' nog met andere schrijvers en denkers zoals Arendt, Angelou, Rilke, Salomé, Hölderlin...
Dit is een rijk boek. Aan gegevens, aan gedachten en doordacht neergezet. Een boek dat het verdient om altijd op reis meegenomen te worden en zelfs na drie keer lezen niet verveelt.
Boeiend hoe in de zogenaamde Lage Landen diepe gedachten te boek worden gebracht. Hermsen, Beeckman en Claeys vormen een prachtig legioen van hedendaags traditioneel denken.
Vakantietip: waar je gaat door vertezucht en je heimwee niet negeert.
Inheritance, Robert Sackville-West, Bloomsbury London, 2011****
Britser kan het niet. De auteur is een telg van de 'The Sackvilles of Knole'. Die stamboom gaat terug tot 1566 en overspant dus de volledige 'modern times' van het adellijke Engeland. Gelukkig is de auteur niet gespeend van humor, enig sarcasme zelfs en het tot in het absurde toe flegmatisch beschrijven van op z’n minst zeer eigenaardige toestanden in zijn ver familiaal verleden. Je leest hoe Knole eigendom werd van de Sackville-familie en beetje bij beetje de vorm kreeg die het gebouw nu kenmerkt. Knole kreeg vooral bekendheid eind vorige eeuw dankzij Vita Sackville-West die een stormachtige relatie had met Virginia Woolf. Het boek staat dan ook vol citaten van beide auteurs.
Je leest hoe Knole beetje bij beetje werd opgebouwd, soms in andere handen terechtkwam en dan terug weer door een tak van The Sackvilles en The West-familie werd bewoond, hoe het interieur in bezit kwam van de meest vreemde artefacten, hoe grootooms en neven soms wel en soms niet in de gunst vielen van Buckingham. Hoe de vrouwen van een aantal Sackvilles werkelijk feministisch waren avant la lettre en hun strijd streden met als speerpunt erfeniskwesties... Het blijft verrukkelijk lezen en een openbaring. Een zeer aparte inkijk op de Britse adel met alle tierlantijntjes, buitenechtelijke relaties, ruzies en ander excentriek leven.
Vakantietip: reden te over om even het kanaal over te steken naar Knole, ietwat ten zuiden van Londen en dichtbij Sevenoaks.
Empusion, Olga Tokarczuk, De Geus, 2023****
Dit is de eerste roman sinds deze Poolse auteur de Nobelprijs Literatuur kreeg in 2018. De auteur is een buitenbeentje en schuwt het vreemde niet. Of toch niet zo vreemd? Het verhaal van het boek doet denken aan 'De Toverberg' van Thomas Mann. Plaats van het gebeuren is een sanatorium waar de jonge hoofdfiguur Wojnicz terechtkomt. Een herenpension waar gekuurd wordt, wandelingen een moment zijn om te ventileren, likeur om veel te verteren en gesprekken worden gevoerd die erg filosofisch klinken.
Saai? Absoluut niet. Al tijdens de eerste bladzijden wordt het lijk van de pensionhoudster gevonden. Waarop verder wordt gesponnen naar de rol en betekenis van vrouwen door de mannelijke bewoners/nepfilosofen. Heerlijk onnozel en op dit moment in de geschiedenis totaal achterhaald.
De omgeving van het kuuroord (Silezië) is bergachtig en lijkt wel op het vergeten beeld van de boreale wouden die vroeger de noordkant van Eurazië bedekten. De hoogdravende filosofie wordt hier ondergraven door een vreemde begroeiing, barbaars uitziende kolenbranders, gevelde bomen die lijken op begroeide... lijken. Een sfeer van angst ontstaat buiten de muren van het oord. Angst die ook binnenin blijft leven en Wojnicz beklemt. Net zoals zijn leven een klem is om zijn ware aard te beleven. Zijn ware aard die uiteindelijk lang verborgen blijft.
Een feministisch antwoord op ‘De Toverberg’? Dat kan. Maar eerder nog is het boek een beklemmend verhaal over groeiende vervreemding terwijl het om genezing zou moeten gaan. De afstand tussen mensen (meestal mannen), tussen vrouw en man en transgender, tussen mens en natuur, tussen leven en dood of levend dood... zijn centrale thema’s. Prachtig beschreven, spittante dialogen en een paar zwartwit-foto’s die als het ware een doodsprentjes zijn.
Vakantietip: een aanrader voor wie niet naar Silezië reist.
Winterverhalen, Ingvild H. Rishoi, Koppernik, 2023****
Winterverhalen bestaat uit drie novellen zich afspelend in een Scandinavische winter. De auteur uit Oslo kiest voor een plaats midden het menselijke in een maatschappij die semi ontmenselijkt is. Hard als het klimaat, zacht als het hart van mensen met een bekommernis.
Ontroerend zonder in het theatrale te vervallen. Wat een kunst op zich is. Het gaat over armoede en liefde voor je dochter die een onderbroek wil die je eigenlijk niet kan betalen. Gevecht tegen de storm van onbegrip. Steeds weer treden mensen op die niet passen in het beeld van ‘social media’. Ondanks die afstand kennen we allemaal mensen zoals zij en zijn we desondanks net zoals zij. Met een droom die niet past in het kader.
De schrijfstijl is vrij direct waar korte spetters van dialogen koel worden neergezet en toch het juiste gevoel creëren.
Een zeer goed boek dat ik eigenlijk te snel las. Omdat het vlot leest. Waardoor je, als mens van deze haastige tijden, soms die ene knip van de auteur mist. Niet altijd een knipoog.
Vakantietip: te lezen op een vakantie ver weg van een drukke wereld. Ergens in Lapland.
Shy, Max Porter, De Bezige Bij, 2023***
Deze auteur 'vermorzelde' mij met zijn boek 'Verdriet is een ding met veren', een zeer aparte en rauwe benadering van een rouwproces. Benieuwd dus naar zijn laatste werk.
Geen vijf sterren. Middenin het verhaal zelfs nauwelijks één ster. De kentering kwam er na een ontsnapping (of was het een zelfmoordpoging) van de jonge tiener Shy. Hij ontsnapt uit een tehuis met de treffende naam Laatste Kans. In zijn hoofd de stemmen die hem aanmanen, uitlachen, iets aanpraten, uitdagen, honen en kleineren. Een leven vol stemmen die niet overgaan. Dan ontsnapt hij uiteindelijk uit het tehuis, met een rugzak vol stenen die zwaar weegt. Een verwijzing naar de zelfmoord van Virginia Woolf?
Op naar het donkere water. Hij waadt en merkt iets vreemds. Twee dobberende dingen. Hij kijkt en denkt. Vergeet de koptelefoon en zijn plan. Twee dode dassen.
Shy keert terug en werpt zijn keien tegen de gevel en de ramen van Laatste Kans. Iedereen komt buiten. Het is tieren, vechten, verbijten en uiteindelijk een overgave in de armen van wie hij daar kent. Tehuis wordt thuis.
Experimenteel van taal en altijd balancerend tussen ruw en teder. Toch overtuigde het begin niet. Een teveel aan herkenning van het arme, verlaten joch. Pas na de scene met de vijver ontstond een andere dynamiek en kwam er een interactie tussen natuur, beleving, daad en mensen mooi boven water.
Vakantietip: beter niet lezen aan de rand van een donkere vijver met drijvende dode dassen.
Walvistij, Elizabeth O’Connor, Ambo/Anthos, 2024****
Het lijkt wel middeleeuws. Maar niets is minder waar. We zijn waarachtig in het jaar 1938 wanneer dit verhaal begint. Alles speelt en spoelt zich af op een eiland niet ver van de 'echte' rand van de wereld. Steeds kijkt men uit naar wat van dat vasteland komt. Is het goed of slecht nieuws? Is er vertrouwen of eerder sprake van misleiding?
De grens van dit eiland is niet louter een geografische maar ook een absolute, mentale grens. De auteur scherpt die venijnig aan. Heel mooi gezet.
Er spoelt een dode walvis aan. Flauw nieuws voor de eilandbewoners want hun oren scherpen zich op nieuws van oorlog en andere onzekerheden.
Hoofdfiguur Manod droomt van de wereld net over dat water. Ze imponeert de twee antropologen die het kadaver van de walvis willen onderzoeken en ook meer kennis willen krijgen van de traditionele manier van leven daar op dat eiland. Ze vinden in Manod een bron van informatie en romantiseren het harde leven daar. De bewoners worden object terwijl Manod denkt dat zij kans maakt op een ander leven, daar aan de overkant, aan de wal. Zij vertelt wat zij weet en hoopt op meer daar, daarachter dat beetje water.
Niets loopt zoals het moet.
Uiteindelijk gaat het om een vorm van respect in dit boek. Romantiseren van leven bestaande uit labeur dat niet gemakkelijk is maar snel kan gerapporteerd worden, is een ding. Daar blijven leven en met de middelen die je hebt voortdoen en overleven, is een ander verhaal.
Dit is echt een goed boek.
Vakantietip: mee te nemen op reis naar een of andere kust aan de Noordzee of Ierse Zee.
De moord in de crypte, Oliver Pötzsch, Meulenhoff Boekerij, 2024***
Wie ooit Wenen bezocht, zal zeker de centrale kathedraal niet vergeten: St. Stephansdom. In de crypte van deze kerk wordt een lijk gevonden. We spreken om en rond 1930. Dat merk je ook aan de interesse voor spiritisme (bloeiend in Wenen vanaf 1900), de opkomst van de telefoon en de typmachine en het antisemitisme dat zich steeds meer uit.
De hoofdfiguren zijn Julia, die als fotografe werkt voor de Weense politie en af en toe bijklust voor een bordeel waar ze foto’s neemt van belangrijke persoonlijkheden in een vrij private bezigheid. Ook werkt ze voor een jeugdvriend die journalist is bij een plaatselijke krant. Een inkijk dus in een stad met veel kantjes waar ook veel kantjes worden afgelopen. Met Leo, politie-inspecteur en tevens haar ‘echte’ baas heeft ze een relatie die wegens hun totaal verschillende afkomst altijd op het randje van een breekpunt staat. Julia heeft na verkrachting een dochter, Sisi, die woont in het bordeel en niet kan praten.
Vraag is of er geesten gemoeid zijn met het gevonden lijk in de kerk. Of zijn er spiritisten die zeer ver gaan? Of wetenschappers die alles doen om schedels te verzamelen?
Dit boek start met een prachtig idee. Maar de auteur weet van geen ophouden en verliest zich soms in extremiteiten. Iedere figuur is een karikatuur en de schrijver laat dan ook nog Arthur Conan Doyle opdraven en een behoorlijke belangrijke rol spelen. Doyle is de schrijver achter Sherlock Holmes. Te veel van het goede wordt nooit goed.
Eigenlijk heeft deze auteur meer in petto. Het boek leest goed door als je het teveel aan 'monumenten van mensen' vergeet.
Vakantietip: onthoud een aantal straten en musea die ook op vandaag nog bestaan. Maak een wandeling via de Ringstrasse naar de Mariahilfnerstrasse en daarna over de Donau naar Leopoldstadt. Wenen met dit boek op een terras nabij de St. Stephanskirche... misschien zie je wel geesten. Geestig is het zeker.
11%, Maren Uthaug, Uitgeverij Mozaïek, 2023***
Dit is geen boek voor mensen met ideeën à la Vlaams Belang. Dit is misschien wel de nachtmerrie van de witte, viriele, blanke man. Uthaug gaat naar een wereld van 11%. Een omgekeerde wereld waar alleen vrouwen het voor het zeggen hebben en mannen eigenlijk een rest voor de kweekcentrale vormen. Hilarisch om de wereld op z’n kop te zien. Ook zeer mooi van stijl en naderhand zie je de personages genuanceerd getekend.
Er is uiteraard een lesbische noot. Maar evengoed ook aandacht voor ouderenzorg, voor de nabijheid van een klooster en vooral... addergebroed en menstruatiebloed.
Van dit boek heb ik genoten maar zou het niet aan iedereen aanbevelen. Zeker niet aan vrouwenhaters of non-wokers.
Echt amusant.
Vakantietip: misschien Scandinavië. Maar vooral bijhouden tot de internationale vrouwendag op 8 maart of lezen als je langs of in de Gay Pride loopt.
Baumgartner, Paul Auster, De Bezige Bij,2023***
De auteur overleed een tweetal maanden geleden. Daarmee verliest de Amerikaanse literaire wereld een belangrijke stem. Baumgartner zal een van zijn laatste werken zijn. Niet toevallig over een bejaarde man van 71 jaar die zoekt. Soms zoekt naar de draad van zijn gaan, soms naar de draad van zijn bestaan en toch nog alert genoeg is om te weten waar en wat hij zoekt en soms niet vindt. De herinnering aan liefde, het terugvinden van een mogelijke geliefde, het nadenken als senior-filosoof. Auster doet het integer en beschrijft dit van binnenuit. Mooi.
Mijn appreciatie is matig omdat de beginfase vrij herkenbaar en dus niet genoeg tot he point was voor zover ik de auteur ken. Misschien ook omdat het vrij stereotiep leest. Een man met veel diepzinnige gedachten ondergaand in lijden sinds de dood van zijn geliefde en dan oplevend met een ander die ook dat lief kende. Tja. Precies daarom geen vier of vijf sterren. Nergens wordt het stereotiepe doorbroken en dat is niets voor Auster.
Op het moment van lezen, was de auteur niet dood. Niet dat ik mijn mening omtrent dit boek zou herzien. Maar het is en blijft een auteur de moeite waard om te lezen. Echt waar waard.
Vakantietip: niet lezen als mantelzorger als je zelf in overdrive gaat.
Bloedzang, Caro Van Thuyne, Koppernik, 2023***
Eerder las ik van deze auteur ‘Tussen wee en wens’ (Koppernik****) met verwijzing naar een vorige blog voor deze boekhandel. Met dat boek won ze De Bronzen Uil 2021. Terecht.
Benieuwd dus naar dit boek dat gezien het aantal bladzijden en de onstuimigheid van de auteur voor mij een must was en me nieuwsgierig maakte. West-Vlaams zo uitgebreid? Waar gaat dat heen?
Bloedzang is een ode aan haar moeder. De moederfiguur waar zij mee opgroeide, waartegen ze rebelleerde, waarmee ze vocht en waar ze nu naar toe gaat. Want moeder is getroffen door een trombose, ligt in het ziekenhuis en dat in volle corona-tijd.
Bloedzang is meer dan dat. Het is eveneens een parcours die de auteur aflegt om te begrijpen wat ze niet begrijpt. Moederliefde. Bloedzang. Hoe uiteindelijk, nabij het vergaan, bloedbanden nauwer komen ondanks zoveel verschillen. Van Thuyne speelt met het thema en de cruciale punten waar je als dochter mee te maken krijgt eenmaal je het verleden ziet passeren. Dat zet ze cru neer. Op z’n West-Vlaams. Tegelijkertijd haalt ze thema’s aan die ze dan meer diepgang geeft dankzij andere, internationale en vooral feministische auteurs.
Misschien schat ik dit boek niet naar waarde. Misschien is het voor mij, als West-Vlaamse en geboren in diezelfde streek, te herkenbaar. Ook té West-Vlaams. Van Thuyne brengt het West-Vlaams bijna fonetisch aan. Soms is dat en het herhalen, bijna letterlijk van veel zinnen, voor mij een breekpunt in de potentie die het boek niet haalt.
Een teveel aan herhaling, een beetje cru zijn op z’n West-Vlaams, een portie literatuur binnenbrengen en dan hopen dat het aan elkaar hangt.
Vakantietip: een auteur die je moet lezen terwijl je wandelt in Koekelare, de abdij van Gistel bezoekt en een pint drinkt in Zande.
Stromend graf, Robert Galbraith, Meulenhoff Boekerij, 2023**
Als ik de lezers één raad mag geven: koop het als e-book. Deze turf weegt niet minder dan anderhalve kilogram en is dus niet lang in één hand te lezen. Dus las ik het boek aan tafel zoals een ijverige leerling van het lager onderwijs. Maar goed, ook dat is plezant als de lente natter is dan ooit tevoren. Galbraith is een pseudoniem van J.K.Rowlings. Niet dat dit belangrijk is wat betreft de kwaliteit van lezen. Alleen de verwondering dat Rowlings in het nieuws kwam als anti-transgender-minded en dan zelf een mannelijk pseudoniem verzint. Begrijpe wie kan.
Over het boek dan. Het verhaal speelt zich af in Norfolk binnen een sekte. Op vraag van een vermiste zoon wil de hoofdfiguur Robin Ellacott de sekte infiltreren. Beetje bij beetje groeit het verhaal en de supsense. Wie is wie? Wie kan je vertrouwen? En hoe bouw je binnen een sekte communicatie op met de buitenwereld? Zelfs als buitenstaander met een opdracht blijf je niet ongevoelig of wordt er diep van binnen een snaar geraakt. Dat is absoluut de verdienste van dit boek.
Een pracht van een idee. En uiteindelijk wel boeiend mocht Galbraith/Rowling zijn/haar verhaal wat beknopter geschreven hebben.
Over stijl heb ik het niet. Dit is een suspense-verhaal zonder pretentie. Dat mag er zijn. De opbouw is soms correct en dan loopt het weer mank. Je krijgt de indruk dat er diverse schrijvers bezig zijn aan dit verhaal. Rowling is geen auteur, maar een schrijfbedrijf naar mijn bescheiden mening.
Al bij al, leuke literatuur.
Vakantietip: neem het mee naar Sandringham House, niet ver van King’s Lynn in Norfolk. Zwerf dan even weg naar de kust via Hunstanton en Cromer.
Een speciale boekvoorstelling op vrijdag 14 juni om 20 uur.
‘Blij met jou - Een bijzondere boodschap van een Oranjetipje’ is een prentenboek voor kinderen van 5-10 jaar. In dit debuut van auteur Lieve De Brauw en illustrator Elliot Biervoye worden kinderen meegenomen in een verhaal van herkenbare spanningen en zelftwijfel. De fascinerende ontmoeting met een ‘oranjetipje’, een frêle voorjaarsvlinder, doorbreekt de spiraal van negatieve boodschappen uitgebraakt door de ‘goblin’.
Tijdens de boekvoorstelling geeft de auteur achtergrond bij het prentenboek en wil ze prikkelen om met het boek aan de slag te gaan als ouders , binnen een pedagogische context of als therapeut.
Lieve De Brauw is gespecialiseerd in traumaverwerking en biedt super- en/of intervisie aan hulpverleners (counselors en psychotherapeuten) die hier rond vragen hebben. Ze heeft een praktijk voor psychotherapie en traumaverwerking, waar ze ambulante hulpverlening aan kinderen, jongeren, gezinnen en volwassenen in psychische nood aanbiedt. Er is zowel een individueel als een gezinsaanbod. Je kan er terecht voor diagnostiek (kind- en ontwikkelingsproblematieken), behandeling, begeleiding, bemiddeling en/of expertise.
Naderhand signeren de auteur en de illustrator aangekochte boeken met een persoonlijke boodschap.
Kom dus zeker langs! Nodig gerust geïnteresseerde ouders of familie, leerkrachten, pedagogische medewerkers, kindertherapeuten,... uit, of stel ze op de hoogte en laat ze kennismaken met oranjetipje en de goblin.
Geef jullie aanwezigheid zeker door (daar de plaatsen beperkt zijn) via Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien..
De mens is een sociaal beestje. Hoe we elkaar ontmoeten en met elkaar omgaan, datgene wat er is tussen mensen, dat is waar Ann Buysse zich de afgelopen 30 jaar in heeft gespecialiseerd. Aan de UGent bestudeert Buysse interpersoonlijke processen. Daardoor kan ze putten uit unieke verhalen van heel verschillende mensen. De neerslag van die rijkdom aan verhalen staat in dit boek "Zoveel tussen ons (je sociale leven in eigen regie)" en komt ze toelichten in onze koffiebar op vrijdag 7 juni om 20 uur. Naar goede gewoonte neemt Kathy Van Crombruggen (klinisch psychologe bij Vividus) het interview voor haar rekening.
De auteur belicht de complexiteit en schoonheid van menselijke interacties en relaties aan de hand van verschillende verhalen, over hoe we elkaar aanspreken, elkaars gedachten, gevoelens en gedrag beïnvloeden en hoe dat soms misgaat. Informatief, beschouwend, maar toch ook toegankelijk en soms luchtig.
Het boek
Prof. Buysse belicht de complexiteit en schoonheid van menselijke interacties en relaties aan de hand van verschillende verhalen, over hoe we elkaar aanspreken, elkaars gedachten, gevoelens en gedrag beïnvloeden en hoe dat soms misgaat. We hebben elkaar nodig, of we dat nu graag toegeven of niet. Om te overleven en om gezien te worden. Om graag gezien te worden. Het is al doende dat we met elkaar verbonden raken. Op trouwfeesten en op straat, in de klas op de trein en de dansvloer. Terwijl we koffie drinken, roddelen, eten, spelen, feesten, winkelen of vergaderen, creëren we onszelf en elkaar, wat er was, is en zal zijn tussen ons. En we klagen en maken er films, poëzie en boeken over. Zo weten we wanneer een handdruk te geven en wanneer een kus. En hoe te verleiden, ruzie te maken, aan politiek te doen of op oudercontact te gaan. Niet iedereen kan zomaar aan elk verhaal deelnemen, maar we hebben wel zeggingskracht: we zeggen nee, brengen nuance en nieuwigheid. We ontroeren en krijgen elkaar op de kast. We zijn een intrigerende soort en vooral: we leven op een heel bijzondere manier samen.
Prof. Ann Buysse, decaan van de faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen, schreef een boek over samenleven en hoe we met elkaar omgaan. Anekdoten en persoonlijke verhalen met een psychologische inslag, die aantonen hoe individuen invloed hebben op elkaar en wat het betekent om deel uit te maken van een groter geheel. Alle onderlinge relaties in de maatschappij worden op de korrel genomen. Zo gaat ze onder andere dieper in op de invloed van kinderen op hun ouders en wat we kunnen leren van niet-traditionele gezinsvormen.
Kom mee filosoferen, ontdekken, leren, vragen stellen,... op vrijdag 7 juni om 20 uur. Nabespreken kan met een hapje en een drankje in de koffiebar.
Graag inschrijven via Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. om uw komst te bevestigen.
De toegangsbijdrage is 4 euro naar goede gewoonte.
Is een introductie nodig? Misschien toch nog wel, want hoe goed ken jij Marc de Bel? Een schrijver die jong en oud blijft fascineren. Donderdag 23 mei komt hij samen met biograaf Jasper Van Loy zijn biografie Belhamel voorstellen.
Niemand die meer Vlaamse kinderen aan het lezen heeft gekregen dan Marc de Bel. Sinds zijn klassiek geworden debuut 'Het ei van oom Trotter' broedde hij meer dan 200 verhalen uit, gaf hij 2000 lezingen, verkocht hij ruim 2,5 miljoen boeken en werd zijn werk vier keer verfilmd. Hij boeit kleuters, tieners en (jong)volwassenen, en dat al bijna veertig jaar – de fans van het eerste uur brengen intussen hun kinderen mee. Maar hoe komt dat nu eigenlijk? Journalist Jasper Van Loy (De Morgen, Humo) viel als kind in een kast met Marc de Bel-boeken en beantwoordt die vraag in Belhamel.
Meteen kom je ook te weten waarom oom Trotter niet nonkel Trotter heet, welke bekende acteur naast de rol van Blinker greep en hoe het komt dat de Boeboeks, tot op heden, nooit tot Amerika zijn geraakt. 'Belhamel' is het verhaal van een eeuwig kind, een dromer, een meesterverteller en een ondernemer, allemaal onder één kleurig schedeldak.
De populairste jeugdschrijver in dit land, van fontanel tot teen ontleed, in onze koffiebar. Kom mee de biografie van de iconische jeugdschrijver ontdekken, samen met de auteur(s) zelf. Het wordt een interessante avond in het gezelschap van Marc de Bel en Jasper Van Loy.
Programma:
19.00: Welkom!
19.30: Inleiding door Uitgeverij Houtekiet
19.45: Interview Jasper Van Loy en Marc de Bel
20.30: Stukje voorlezen uit het boek
20.45: Signeersessie en receptie
De avond is gratis. Inschrijven verplicht via Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien..
In oktober 2020 keerde Frank Vandenbroucke onverwacht terug naar de politiek om zich te wijden aan zijn eerste grote liefde: gezondheidszorg.
Als vice-eersteminister en minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid voerde hij - na ons land eerst door de COVID-crisis te hebben geloodst - een hele reeks investeringen en hervormingen in onze zorg door. Nu zit zijn eerste termijn er bijna op.
In zijn boek “Tien Franke vragen aan Frank”, opgetekend door journalist Mark Coenen, gaat Frank Vandenbroucke in op het verleden, het heden, maar vooral de toekomst van onze gezondheidszorg. De uitdagingen blijven immers groot, het werk is niet af. Daarom is het zo belangrijk om te blijven investeren en hervormen in onze zorg.
Ben je zelf benieuwd hoe Frank dat precies ziet? Goed nieuws, want Frank gaat op tournee langs verschillende boekhandels in Vlaanderen om zijn boek voor te stellen en met jou in gesprek te gaan.
Op dinsdag 21 mei om 19u30 gaan Frank Vandenbroucke en Mark Coenen in gesprek in onze koffiebar.
Zin om af te komen? Schrijf je in via dit emailadres: Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien.
CIMICvzw gelooft in de kracht van meerstemmigheid, dialoog en ontmoeting. Er is geen betere plek, geen beter moment om elkaar te ontmoeten en met auteurs in dialoog te gaan dan in het CIMIC-café.
Zak af naar Mechelen voor een maandagavond vol gebabbel, gepeins en ontmoeting. Schuif om 19 uur mee aan tafel in het café van boekhandel de Zondvloed.
Het laatste boek van Christine Gruwez biedt een pleister voor onze wonden. Het maakt de wonde tot een kennisorgaan dat onze ogen en wegen opent naar het menselijke in elke mens. De antroposofe en gewezen CIMIC-docente biedt in ‘De wonde en het recht op kwetsbaarheid’ indrukwekkende reflecties en beklijvende meditaties over wonde en wonder in onze huidige tijd. Meer hierover in deze nieuwsbrief.
Ze komt haar boek, dat in mei in het Nederlands zal verschijnen, toelichten tijdens het CIMIC-café@deZondvloed op maandag 29 april om 19 uur.
Dit zijn de data voor de volgende bijeenkomsten van het CIMIC-café in 2024. De onderwerpen die aan bod zullen komen, worden later aangekondigd:
Maandag 17 juni 2024
Maandag 7 oktober 2024
Maandag 9 december 2024
Tom Lanoye neemt Shakespeare nogmaals radicaal onder handen en brengt zijn visie en bijhorende tekst naar boekhandel De Zondvloed op vrijdag 3 mei 2024 om 20 uur.
Lady+Lord MacBeth is de tweede samenwerking van regisseur Olivier Diepenhorst en schrijver Tom Lanoye.
Eerder regisseerde Diepenhorst reeds Mamma Medea, een bewerking die Lanoye al eerder schreef. Nu werken ze voor het eerst samen aan een nieuwe bewerking van de meest beruchte tragedie van Shakespeare: MacBeth. Veel bloed, wreedheid en duisternis. Zo staat ‘de Schotse tragedie’ van Shakespeare bekend. Tom Lanoye voegt daar in zijn bewerking twee onverwachte elementen aan toe. Passie en pijn, door een gemis aan wat nooit heeft mogen zijn. En de centrale, drijvende rol verhuist naar Lady MacBeth.
Zij en Lord MacBeth hebben elkaar al in hun jeugd onvoorwaardelijk trouw gezworen. Met de jaren is hun passie nog aangescherpt door de grote tragedie in hun leven: ze bleven kinderloos. Lord MacBeth werkt zijn onbehagen uit op het slagveld. Maar de eer die hem na afloop wordt bewezen troost hem niet. Lady MacBeth bezweert hem dat hij meer verdient. Veel meer. En zijzelf ook. De drie zonderlingen die ze raadpleegt hebben haar een wreed plan ingefluisterd – of was het omgekeerd? Wat een waanzinnig plan leek, wordt een obsessie. Ten slotte gaat het echtpaar over tot de daad. Met desastreuze gevolgen. Ook voor henzelf.
Tom Lanoye maakte al eerder radicale bewerkingen van klassiekers, zoals OustFaust (naar Goethe) en Atropa (naar Euripides), alsook Ten Oorlog, Hamlet versus Hamlet en Koningin Lear (naar Shakespeare). Telkens met veel weerklank, bij pers en publiek.
Wie het theater op het groot podium wil zien kan afzakken naar Nederland en theatergroep Suburbia in actie zien. Wie Tom Lanoye wil zien vertellen over zijn theaterbewerking, kan naar onze koffiebar komen op vrijdag 3 mei en zo mee achter de letters van de theatertekst kruipen.
Bent u er vrijdag 3 mei graag bij? Stuur een mail naar Dit E-mail adres wordt beschermd tegen spambots. U moet JavaScript geactiveerd hebben om het te kunnen zien. om uw komst te bevestigen.
