WAT ALS STRAKS ...
IK MAAK ME ZORGEN DAT ...
HAD IK NIET BETER ...
Zijn dat vragen die wel eens door je hoofd spoken? Dan ben je misschien wel een piekeraar. Zaterdag 3 december interviewt Kathy Van Crombruggen professor Filip Raes over over piekeren en hoe ermee om te gaan.
Korte inhoud
Piekeren is geen pretje. Het brengt allerlei ellende met zich mee, en kan zelfs uitmonden in een angststoornis of depressie. Toch ben je er midden in een piekerbui vaak van overtuigd dat je, door te blijven tobben, een oplossing zult vinden voor zaken waar je in vastzit. Het tegenovergestelde is waar: door al dat gepieker blijf je juist vastzitten in je hoofd, en kom je maar zelden tot actie of oplossingen. Het leven staat op pauze en intussen begin je jezelf alleen maar slechter te voelen.
In Weg van het piekeren beschrijft Filip Raes hoe hij, als gedragstherapeut, werkt met piekeren. Al kun je piekeren nooit helemaal uit je leven bannen, je kunt er wel anders mee omgaan. Door het piekeren sneller op te merken en op die momenten sneller over te gaan tot actie, leg je het piekeren lam. Er komt meer ruimte in het leven voor dingen die er echt toe doen. Dit boek vertelt in heldere stappen hoe je een nieuwe weg inslaat. Hoe meer je die nieuwe weg bewandelt, hoe breder die wordt en hoe meer je jezelf bevrijdt.
Filip Raes is gedragstherapeut, psycholoog en professor psychologie aan de KU Leuven.
Kathy Van Crombruggen studeerde sociologie en klinische psychologie en heeft haar praktijk Vividus in Mechelen.
Het belooft een interessante en leerrijke avond te worden. Er wordt ook tijd vrijgemaakt voor vragen vanuit het publiek. Ben je er graag bij? Schrijf je in door een mail te sturen naar bestelling@dezondvloed.be met in het onderwerp "Filip Raes - Piekeren" en in het bericht uw naam en het aantal personen.
Toegangsprijs is 4 euro, die in mindering wordt gebracht indien u het boek aankoopt.
EVA/Proveg-Mechelen en boekhandel de Zondvloed nodigen u uit op de lezing en boekvoorstelling van Tobias Leenaert op 15 november om 20 uur.
Onze hoge productie en consumptie van vlees en zuivel vormt een enorm probleem voor onze planeet, voor dierenwelzijn, en voor de publieke gezondheid. Verwacht wordt dat de vraag naar dierlijke producten nog sterk zal stijgen in de komende decennia. Wilt u op een toegankelijke, wetenschappelijk onderbouwde en ongedwongen manier meer te weten komen over deze problematiek en wat er moet gebeuren om de situatie te verbeteren en ons verder op weg te helpen naar een meer plantaardige toekomst? Schrijf u dan nu in voor deze boeiende lezing door te mailen naar mechelen@evavzw.be en sluit 15 november aan in de koffiebar van De Zondvloed.
Waarover gaat het boek?
Wie een al te idealistisch standpunt inneemt over veganisme, kan snel neigen tot moralisme. Maar drammen werkt niet. Aan de hand van studies en praktijkvoorbeelden laat Tobias Leenaert zien dat een pragmatische aanpak in veel gevallen effectiever is. De kunst is om mensen te verleiden tot goed gedrag. Goed denken volgt vaak vanzelf.
Dit boek bevat waardevolle inzichten voor zowel beginnende als doorgewinterde activisten, organisatieleiders en ondernemers, zowel binnen als buiten de dierenbeweging.
Wij voorzien voor jullie gratis wat proevertjes. In de bar van de Zondvloed kan u een drankje nuttigen.
Wie is Tobias Leenaert?
Tobias Leenaert is mede-oprichter van Proveg België (het vroegere EVA) en Proveg International en is auteur van het boek “Naar een vegan wereld” (verschenen in twaalf talen). Hij schrijft regelmatig opiniestukken in Vlaamse kranten en geeft overal ter wereld lezingen en trainingen.
Waar? Onze-Lieve-Vrouwestraat 70, 2800 mechelen
Wanneer? 15/11/2022 om 20u
Toegang? €4. U krijgt dit bedrag terugbetaald indien u het boek aankoopt.
Arthur Japin houdt halt in onze koffiebar op 4 november om 14 uur. Hij maakt tijd om te vertellen uit en over zijn nieuwe boek: 'Wat Stilte Wil'. Een gezellige namiddag in de koffiebar dus. Achteraf maakt hij tijd voor vragen uit het publiek en een signeersessie. Ben je er graag bij? Geef ons een seintje via bestelling@dezondvloed.be of bel ons even op.
Over het boek
Zingen is Anna’s grote geluk. Zij heeft de stem, het talent en de ambitie, maar een carrière als zangeres is voor een meisje uit haar milieu eind negentiende eeuw ondenkbaar. Met de opkomst van de vrouwenbeweging, het Palingoproer in de Jordaan en de oprichting van het Concertgebouw breekt echter een nieuwe tijd aan. Gesterkt door de eigenzinnigheid en vrijheidszin van schrijvers als Kloos, Verwey, Van Eeden en Van Deyssel, in wier entourage zij terechtkomt, durft Anna haar eigen weg te gaan.
Zij oefent in stil verweer haar stem en zet, als onafhankelijke vrouw, haar eerste eigen stappen in de muziek en de liefde. Dan blijkt dat zij buiten de macht van haar familie heeft gerekend...
Over de auteur
Arthur Japin schreef diverse korte verhalen, hoorspelen, toneelstukken en televisiefilms, maar is vooral gekend voor zijn uitgebreide romanpalmares. Zo is hij de auteur van romans zoals 'De zwarte met het witte hart', 'Een schitterend gebrek', 'Vaslav', en meer bestsellers.
Donderdag 27 oktober om 20 uur komt Aya Sabi naar onze koffiebar. Ze zal er haar nieuwe boek 'Half Leven' komen voorstellen en in gesprek gaan met Virginie Platteau, filosofe en auteur van het prachtboekje 'Hoe luidt de stilte?'.
Aya Sabi kennen we reeds van haar debuut met verhalenbundel 'Verkruimeld Land', maar ook van haar columns in De Morgen. Met haar nieuwe worp 'Half leven' onderzoekt ze hoe het is om je te verhouden als moeder, dochter, grootmoeder, echtgenote, weduwe, geliefde, vrouw. De vrouwen reflecteren op zichzelf en hun wereld, maar vooral houden ze elkaar een spiegel voor, terwijl hun levens bewegen, botsen en verstrengelen.
Een vrouw die in de keuken gerechten vult met verlangens en verdriet. Een dochter die in brieven aftelt tot het weerzien van haar geliefde. Een kleindochter die in essays een taal geeft aan de onherbergzaamheid van familieverbanden.
Op zintuiglijke wijze voert Aya Sabi vervlogen en verdrukte herinneringen op, van ontheemding en vervreemding, van Marokko tot de Lage Landen. Een familiekroniek over hoe pijn blijft zingen, generaties openbreekt en verbindt. Over hoe thuis soms de warmte is die een mens afgeeft, maar ook de kilte is die een mens mee kan brengen.
Aya Sabi (1995) is schrijver en columnist. Haar verhalenbundel 'Verkruimeld land' (2017) werd genomineerd voor de Lang Zullen We Lezen-trofee en de Opzij Literatuurprijs. In 2020 werd ze door NRC benoemd tot een van de literaire talenten van het jaar. 'Half leven' is haar ambitieuze en ingenieuze romandebuut.
Virginie Platteau (1978) studeerde Nederlandse en Engelse taal- en letterkunde in Leuven en Oxford en journalistiek in Louvain-la-Neuve. Ze gaf jarenlang les in Brussel. Ze scheef als freelance cultuurjournaliste o.a. voor Rekto:Verso, Kunsttijdschrift Vlaanderen, Poëziekrant en Deus ex Machina. Ze is al jaren gefascineerd door de kracht van stilte, bij uitstek als voorwaarde voor het creatieve proces.
Het belooft een boeiende avond te worden. Bent u er graag bij? Stuur een mail naar bestelling@dezondvloed.be met in het onderwerp "Aya Sabi" en in het bericht uw naam en het aantal personen waarvoor u inschrijft.
Annick Vansevenant
voor De Zondvloed Boekhandel/ R &M
Editie oktober 2022
Wormmaan, Mariken Heitman, Atlas Contact, 2021*****
Twee eenlingen vormen een duo, ver weg van elkaar. De ene in Nederland en dan meer specifiek op een Waddeneiland. De ander, Ra, ergens in Indonesië en daar lange tijd terug startte net als de hoofdfiguur Elke, met een zoektocht naar wat kan groeien op een bepaalde plaats.
Technologie, hardnekkigheid in research al of niet avant la lettre, de combinatie van plaatsen en twee figuren die ietwat geïsoleerd staan of worden in hun samenleven. Relaties met mensen lijken moeilijk, deze met een begrijpen van de natuur iets makkelijker. Elke wordt in jurken gedwongen en voelt zich opgesloten in haar rol als vrouw. ‘Ik ga je niet troosten omdat mensen je “meneer” noemen’. Zo eenvoudig maar zo herkenbaar gezet voor mensen die niet thuishoren in het traditionele seks- of genderplaatje.
Een auteur om te onthouden en die durft, die 'door'schrijft. Doorklievend taalgebruik, rijk maar sober gezet. Complex, al is er nooit een overvloed te lezen. Eerlijk: ik ben stikjaloers omdat ze beter schrijft dan ik en ook trots omdat deze vrouw ook beter schrijft dan ouwe taalbrouwers die verheerlijkt worden door een oudere soort van mannen in een of andere canon. Dat belooft voor de toekomst!
De bomen, A. Alberts, Das Mag Uitgevers, 2022*****
Albert Alberts, een naam als een alliteratie die je niet kunt of durft verzinnen en dus echt is. De auteur was ambtenaar in Oost-Indië en werkte als politiek redacteur van De Groene Amsterdammer. ‘Groen’ en ‘De Bomen’ lijken wel gekoppeld. Maar zo eenvoudig ligt het niet. Aart, de hoofdfiguur, is een jongen net voor de puberteit. Zijn oom Albert is zijn vriend die net zoals de bomen steeds meer zijn leven binnendringt. Geen bomen als decor maar als wezens die innemen wat je beleeft, die met je meewandelen, die veranderen als jij verandert.
De Bomen is een korte roman ( zo’n 100 bladzijden) die leest als een sprookje al is het veel meer dan dat. Het is ook geen allegorie al lijkt het er soms wel op. Het is van mensen en een omgeving die zonder die omgeving niet kunnen en dan snel vreemd worden van zichzelf en anderen. De tekening van meester Barre, onderwijzer van Aart, komt tot leven in de fantasie van het kind. Hij ziet ze, hoort ze ademen, vangt hun geluiden op.
In de verte hoorde ik Peter Wohlleben met zijn fameuze boek over ‘Het leven van bomen’. Non-fictie maar op een of andere manier toch duidelijk makend dat bomen niet zomaar ‘standbeelden’ zijn maar een netwerk van communicatie op zich vormen. Wat een vreemd boek over iets 'gewoons' als bomen. De hoofdfiguur ziet ze niet als vreemd, eerder als kompanen, metgezellen onderweg. Precies wat bomen eigenlijk zijn, als je even nadenkt en je de pretentie van het ‘mens-zijn’ verliest. Zeer eenvoudig qua taalgebruik. Doet wat denken aan Nescio. Het ecologisch denken voorbij.
De Bomen is een ontroerend boek dat zich afspeelt om en rond 1917. Vreemd is dat de wereldgeschiedenis compleet ontbreekt. In die zin toch een sprookje?
Zuiderkruis, Claudio Magris,De Bezige Bij, 2020*****
Deze auteur, reeds een paar keer in de running voor de Nobelprijs Literatuur, balanceert als schrijver tussen romancier, filosoof en kosmopolitisch reiziger. Niet altijd de reis is belangrijk maar het onderweg zijn en door de verandering zelf je beeld, je wereldvisie, bijstellen. Zoals hij ergens in dit boek schrijft: ‘De echte vraag is niet waar je vandaan komt maar waar je naartoe gaat. De oorsprong is onzekerder dan het eindpunt’. Daarmee sluit hij nauw aan bij die andere geofilosoof, Peter Sloterdijk.
De roman verhaalt de reis naar het uiterste zuiden van onze planeet. Drie totaal verschillende types ondernemen de reis en confronteren wat ze meemaken met het eigen leven. Maar doorheen het verhaal weeft Magris de historiek en de culturele geschiedenis van dit werelddeel op een manier die nooit stoort. Eruditie lijkt hier vanzelfsprekend verweven met mooie taal en is dus geen instrument om eigen kennis te etaleren.
Het boek leest goed weg, telt 154 bladzijden, peanuts vergeleken met andere van zijn werken. Maar evengoed wondermooi.
Spoorloos, Garry Disher, Ambo/Anthos, 2022***
Een Australische literaire thriller. Dat zet je direct in een ander landschap en de geografie in dit boek is zeker niet onbelangrijk. Het neemt je kilometers mee.
De plot is niet echt origineel. Een zoon, politieman die in zijn vaders voetsporen trad, zoekt al jarenlang naar een vermist jongetje. Ook zijn moeder verdween in diezelfde tijd. Even uit het korps gezet wegens baldadigheid ten opzichte van een meerdere, gaat Charlie verder op onderzoek. Beetje bij beetje komen oude connecties boven water en het boek zet zich mooi naar een climax. De aandachtige lezer heeft hieraan geen whodunit. Dat is al snel duidelijk. Maar de lijnen blijven boeien tot op het eind.
Geen hoogvlieger maar best aangename lectuur voor een Indian Summer. Behalve dat dit klimaatfenomeen zich afspeelt op een ander continent.
Gouvernante, Wendy Holden, Ambo/Atlas, 2022**
Net voor de dood van Queen Elizabeth II las ik dit boek. Over een vergeten gouvernante die vergat te leven in opdracht van de zusjes Lillibeth en Margaret. Dit wordt wellicht een hype gezien de actuele toestand in het verglijden van de Lillibeth, die 70 jaar troonde als Queen Elisabeth II.
Dit is een geromantiseerd verhaal waarbij Holden op het einde zegt die gouvernante op het spoor te zijn gekomen. Over de historische waarheid kan ik geen uitsluitsel geven. Het boek krijgt iets minder sterren omdat ik enerzijds de vele herhalingen storend vind en anderzijds door het gebrek aan plot. Als de bitterheid die op het einde (en het begin) zo duidelijk is, had het boek iets harder en ook mooier kunnen worden.
Maar goed, het leest vlot door en is als of vakantielectuur of als actualiteit-en-romance een mogelijkheid.
Het donkere woud, Cixin Liu, Uitgeverij Prometheus, 2021*****
Het einde van de dood, Cixin Liu, Uitgeverij Prometheus, 2021*****
Deze twee boeken zijn het vervolg op ‘Het Drielichamenprobleem’, besproken in een vorige blog. Alle delen vragen hun tijd. Het gaat telkens om 600 tot 800 bladzijden, kleine zetting. Alles speelt zich af eeuwen verder t.o.v. onze tijd.
Een aantal personages blijven aanwezig in de trilogie die een aantal eeuwen omspant. Dat kan door een vergevorderde techniek van hibernatie. Een mooie truc om een springtijd te maken.
De boeken lezen als een trein. Nee, eigenlijk als een raket aangedreven met diverse stuwmotoren die een en ander in fase zetten en het ding met duizelingwekkende snelheid de kosmos insturen. Ik vermoed dat lezers die niet zo vertrouwd zijn met kosmologie, astrofysica en chaostheorie zullen afhaken door de uitzonderlijke doorgedreven vorm om een en ander natuurkundig uit te leggen.
Mijn raad is: als je dit niet wil begrijpen, lees dat diagonaal met de snelheid van het licht. Veel boeiender is hoe Liu vanuit de verre toekomst ook onze planeet aarde met een paar andere planeet-kompanen beschrijft. De kneuterigheid, het belang van de ene en diegene, het niet kunnen beslissen en de menselijkheid die uiteindelijk ook en altijd een prangende vraag blijft na kosmologische expedities. Lees je dit als science-fiction? Of als een persiflage op de bekrompen planetaire politiek in een wereld die de kosmos verkent? Liu is zowat de Jules Verne van nu. Zijn speculaties kloppen wonderbaarlijk goed met de nieuwe bevindingen die ons bereiken via de telescoop James Webb.
Deze trilogie is volgens mij het beste wat is geschreven in het kader van de bestaande wetenschap. Het is tegelijkertijd een manier om bescheiden naar politieke en sociale interventies te kijken. Maar ondanks de koude kosmos is het best een herkenbaar warm menselijk boek.
De trein naar Tibet, Maja Wolny, Manteau, 2022****
De auteur onderneemt een reis vanuit Warschau naar Tibet. Naar het legendarische Lhasa. Daarmee treedt ze in de voetsporen van Alexandra David-Néel. Deze Belgische trok als eerste, soms onherkenbaar verkleed als allochtone, naar Tibet en Indië. Naar aanleiding van dit boek zocht ik iets op over deze vreemde David-Néel. Voorlopig weinig te vinden in het Nederlands maar toch pockets in het Frans: ‘Voyages et aventures de l’esprit’, Espaces Libres, 1994. En verder: ’L’Inde ou j’ai vécu’, Librairie Plon, 1951.
Terug naar Wolny. Ze beschrijft het trage reizen, de mensen, de stops, het publiek in de wagons. Maar ook mooie ontmoetingen die inzicht geven in het actuele leven midden een steppe, een vergeten grandioos gebied, een zich kilometers uitstrekkend territoir. Rijk aan diverse talen, een rariteit van leven, een genieten van contact door een enorme isolatie. Het boek leest als een trein en doet je goesting krijgen dit continent te verkennen. Voorlopig on hold wegens overduidelijke redenen.
Boeiend vond ik alvast de contrasten tussen oost en wat meer oostelijker. Eigenlijk gaat het om een continent dat wij beschrijven als Siberisch, als noorden en ondoorgrondelijk, als... niets. Dit boek bewijst met plezier het tegendeel.
Albania’s Mountain Queen, Marcus Tanner, I.B. Tauris, 2014***
Een van de zomertrends 2022 bleek een reis naar Albanië te zijn. Een van de armste landen van Europa, gelegen in het westen van de Balkan. Een strategisch goed gelegen gebied, dichtbij Italië en Griekenland en dus is een roerig verleden geen verrassing.
Me onbewust van het feit dat ik zo ‘trendy’ was, bezocht ik juni ll. het land met rugzak en via openbaar vervoer. Een avontuur op zich. In Shköder, de uitvalsbasis voor het noordelijk gebergte richting Montenegro, viel me een straatnaam op; ‘Rrugha Edith Durham’. Dat klonk niet als Albanees in de oren. Dus was het zoeken naar wie deze vrouw was. Een soort Florence Nightingale? Een Gertrude Bell? Wat speurwerk en navraag lichtten een tip van de sluier. Ook en vooral dankzij de verantwoordelijke van het historisch museum in die stad. Een man die overigens veel wist over ons land, Passendale, Congo en... het koningshuis. Dat tussen haakjes.
Durham, geboren in Londen in 1865, was de oudste van zeven. Na de vroege dood van haar vader kreeg zij als ongehuwde de rol van ‘mantelzorger’ voor haar moeder. Ietwat tegen haar zin werd ze ‘opgeslorpt’ en ‘opgesloten’ door en in familiale zorg. Pas toen ze bijna 40 was, trok ze naar de Balkan. Het werd liefde op het eerste zicht. Toen haar moeder overleed, was er geen houden meer aan en trok ze door de streek en de vele landen. Ze werd buitenlands correspondent voor Engelse kranten en rapporteerde nauwgezet hoe het ‘kruitvat Balkan’ in elkaar stak. Haar reputatie werd enorm zowel in diverse Balkanstaten als in haar homeland. Albanië was haar favoriet en zij werd de favoriet van de Albanezen die haar Mountain Queen noemden. Van Durham zelf vond ik in het land geen boek. Wel deze van Tanner die een soort biografie van haar aflevert. Maar het boek is niet echt romantisch. Eerder een vrij nauwgezette analyse, een opsomming van feiten en banden tussen volkeren en oorzaken van twisten tussen diverse kleine groepen. In die zin wel zeer verrijkend maar wie hier van Durham een geromantiseerde biografie verwacht is er aan voor de moeite.
De boomgrens, Ben Rawlence, Ten Have, 2022****
Dit keer geen alarmkreet over het Amazonewoud. Dit boek richt zich naar de noordelijke breedtegraden en beschrijft daar én het belang én de achteruitgang van boomgroei, boreale wouden en de invloed hiervan op het klimaat. Bomen staan centraal en dan vooral typische boomsoorten zoals de berk, hazelaar, els, lariks, populier, lijsterbes... worden uitvoerig beschreven. Een thematische trektocht door Canada, Groenland, Lapland, Siberië. Het verdwijnen van de wouden in deze streken zet zich nu om in geologische verarming die tevens op samenlevingen impact hebben.
Rawlence beschrijft het soms al wandelend. Dat maakt het gemakkelijk om te lezen en je leert enorm veel bij. Zijn empathie voor bomen, bijna voor iedere boom afzonderlijk is aangrijpend. Een enorm goed boek en aanbevelenswaardig voor een vergeten boomgrens.
De moderne theologen, Marcel Poorthuis en Wilken Veen (red.), Boom, 2022*
Het gebeurt zelden dat ik in deze blog een boek plaats geef die slechts één ster verdient. Maar het moest me van het hart. Theologen vormen de hardcore van de kerk. Ze praten over wetenschap en speculeren over het goddelijk zijn, vooral Goddelijk Zijn, op basis van eeuwenoude boeken en interpretaties van die boeken door intellectuele, gelovige voorgangers. Met de titel ‘De moderne theologen’ was ik toch benieuwd naar een nieuwe wind. Wat zeggen theologen vandaag? Hoe gaan zij om met ontkerkelijking? Met een verschuiving van geloof naar landen waar welzijn iets lager ligt dan in West-Europa? Waarop duidt dit?
Ik kocht dit boek (49.90 €) met hoge verwachtingen. Een goede verstaander heeft niet veel woorden nodig. Hier is niets modern aan. Het enige wat enigszins de titel kan vergoelijken is de aandacht voor theologen uit andere continenten, soms vertrekkend vanuit een andere godsdienst. Dat is de enige moderniteit die ik kon waarnemen. Het verplichte nummer ‘bevrijdingstheologie’ en ‘feministische theologie’ lijkt me enorm versleten op heden. Dat soort zaken hoorde thuis in de jaren ’80 van vorige eeuw. Nu noemen de redacteurs dit modern. Tja.
Om een voorbeeld te geven. Er komen veel theologen aan bod die enerzijds kort worden voorgesteld waarna een fragment uit hun tekst of boek komt. Tot daar aan toe. Maar snel bladeren leerde me dat de jongste onder hen geboren was in 1965 en zowat 90% stamt van de jaren 10- 20-30-40-50 vorige eeuw. Jong? Modern?
De totaliteit van kennis groeit exponentieel. Waar in de middeleeuwen kennis zich verdubbelde om de circa 100 jaar of nog meer, zien we nu een verdubbeling om de zes jaar. Met andere woorden: hoe modern zijn die tachtigers, zeventigers, zestigers nog? Er staat geen leeftijd op het denken, hoor ik je zeggen. Daar heb je een punt. Uiteraard ben ik beginnen lezen. Eigenlijk nog onschuldig begonnen. Tot ik de eerste twee hoofdstukken voorbij was (Anglicaanse Kerk en de Rooms-Katholieke Kerk). Dit is een taal die louter in het vakgebied wordt begrepen en mijlenver staat van de huidige (wetenschappelijke, medische en sociale) kennis. Perspectieven op de 21ste eeuw is de ondertitel van het boek. Ik heb nog een paar honderd bladzijden te gaan (een mens krijgt alvast veel papier voor zijn geld) maar ik twijfel of ik aan dit soort gesloten discours tijd wil verspillen.
Deze uitgave is uitgeverij Boom niet waardig. Behalve voor oude theologen die zich modern voelen als ze dit lezen.
Pelckmans en auteur Annelies Belemans heten je van harte welkom op de officiële boekvoorstelling van Elkedagzin op dinsdag 27 september 2022 om 20 uur.
Elke dag zin in woorden,
dagelijks een knipselzin.
Willekeurig of heel specifiek,
kort of nog korter.
Lees mee, maak je eigen verhaal.
Zo’n twee jaar geleden startte Annelies Belemans met elke dag een klein, rustig en vrij momentje voor zichzelf te bewaren om iets te creëren. Ze laat zich inspireren door woorden die haar vinden in kranten, magazines of reclamebladen, knipt ze uit, en creëert zo elke dag een poëtische knipselzin. Die deelt ze op haar Instagrampagina (@elkedagzin) en vandaag kan haar knipselpoëzie zo meer dan 20.000 mensen bekoren. In dit boek bundelt ze haar mooiste zinnen.
Laat je je graag prikkelen en inspireren door Annelies haar creativiteit? Ben je zelf graag creatief bezig met woorden? Schrijf je in voor een avond onder gelijkgezinde zielen! Registreren kan hier: https://info.pelckmans.be/boekvoorstelling-elkedagzin/
Zaterdag 1 oktober interviewt Kathy Van Crombruggen professor Bram Vervliet over hoe angst werkt en hoe we er van bevrijd kunnen raken.
Korte inhoud
‘The only thing we have to fear is fear itself.’ President Franklin Roosevelt sprak deze legendarische woorden uit in 1933. Bijna een eeuw later zijn ze actueler dan ooit. Het lijkt alsof we met zijn allen alsmaar banger worden – maar is dat wel zo?
Leven in een wereld zonder angst lijkt haast onmogelijk als je denkt aan de vele problemen die de krantenpagina’s elke dag vullen. Gewapende conflicten veraf en dichtbij, doden in het verkeer, stijgende burn-outcijfers, een besmettelijk virus, luchtvervuiling... Die doemberichten steken schril af tegen cijfers die aantonen dat onze wereld de voorbije zeventig jaar alleen maar veiliger en vredevoller is geworden. Nu die moeizaam verworven veiligheid meer dan ooit onder druk staat, dringt de vraag zich op wat ze ons heeft opgeleverd.
Zijn we door die lange periode van veiligheid minder bang geworden? Of net banger? En is het streven naar een wereld zonder angst gedoemd om te mislukken? Bram Vervliet is overtuigd van niet, maar hij ziet wel hoe angst meer en meer binnensluipt in onze levens.
In Waarom we bang zijn beschrijft hij hoe angst werkt. Met oude inzichten en recente ontdekkingen biedt hij een nieuwe kijk op angst. Om zo hoopvol en vrij van vrees de toekomst tegemoet te gaan. Een positief boek om onze wereld beter te begrijpen.
Bram Vervliet is hoofddocent psychologie aan de KU Leuven, waar hij onderzoek doet naar angst.
Kathy Van Crombruggen studeerde sociologie en klinische psychologie en heeft haar praktijk Vividus in Mechelen.
Het belooft een interessante en leerrijke avond te worden. Er wordt ook tijd vrijgemaakt voor vragen vanuit het publiek.
Annick Vansevenant
voor De Zondvloed Boekhandel/ R &M
Editie mei 2022
Jouw afwezigheid is duisternis, Jon Kalman Stefansson, Ambo/Anthos, 2022****
Gaat het om een predikant? Is de predikant gewoon het alter ego van de hoofdfiguur? Iemand die zijn innerlijke stuurt en hem dan ook letterweg op weg zet in tijd en ruimte? De herinneringen opnieuw tot leven brengt? Dat laat de auteur ietwat in het midden. Maar tijdens deze innerlijke expeditie worden fragmenten van het IJslandse leven met warmte beschreven. Koel maar vulkanisch soms, net zoals het landschap daar. Zelden las ik een boek dat zo hard was voor het leven daar. Zelden las ik een boek dat zo nabij het idee ‘liefde’ en ‘afscheid’ komt. Weinig blijft bestaan, behalve dat landschap, de hardheid van grond, de zachtheid van gestorven geliefden. Maar het bestaan op die grond is wisselvallig, desolaat, hot en cool. Wat mij betreft, een prachtboek en na het lezen weet je nog maar eens: alleen IJslanders schrijven zo over hun land. Een ets op het randje, een schets van schots en scheef. Maar oh zo menselijk in het isolement.
Een boek om traag te lezen en liefst ook zonder storing. Gewoon in een zetel en je tijd nemen. Laten indringen dit indrukwekkend boek. Een beproefde manier van onthaasten.
The anomaly, Hervé Le Tellier, Penguin Random House, 2021***
Nog vijf minuten tijd was er over op de luchthaven. Snel een boek kopen, de voorraad was op want de wachttijd was langer dan voorzien. Snel snel naar een bookshop. Tussen de ‘stationsromannetjes’ die nu ‘airbooks’ heten, snel iets oppikken. De prijswinnaar van Prix Goncourt 2020. Pas na de snelle aankoop had ik door dat het een Frans auteur betrof in Engelse vertaling. Maar goed, als een prijswinnaar uit Frankrijk sjeest door de Engelse vertaling dan zal het oorspronkelijk verhaal ook niet zo geweldig zijn. Enfin, een uitvlucht naar de vlucht die ons te wachten stond.
Het boek boeide zeker. Het verhaal is nogal wijd gezet en dat precies deed me aarzelen voor de vierde ster. Alles begint met een vlucht van Air France die blijkbaar met een paar maanden verschil twee keer landde in de VS, met exact dezelfde passagiers aan boord. Science fiction? Antimaterie? De plot heeft veel gemeen met de bestsellers van Cixin Liu (zie een van de vorige blogs). Wetenschappers en politici, militairen en wereldwijde conferenties proberen te snappen wat de oorzaak is. Intussen worden mensen in quarantaine gezet en benoemd volgens de vlucht als ‘June’ of ‘March’.
Daarnaast is er de confrontatie tussen twee identieke figuren die na een paar maanden in ‘hun’ realiteit die anders is geworden, elkaar ontmoeten. Wat is liefde? Wat is terminaal ziek zijn? Hoe kijk je aan tegen een echtscheiding, tegen incest? Kan de tijd omkeren?
De auteur heeft iets gemerkt van wat nieuw is in onze kosmos. Wat het boek spannend en zeer leesbaar houdt maar toch iets mist van volhouden. Na een heisa en oproepen van personages die wetenschappelijk en politiek bezig zijn, gaat Le Tellier over naar de menselijke confrontatie met hoe jij was drie maand terug. Dat raakt het geheel. Het zijn delen van verhalen die uiteindelijk geen lus meer vinden.
Toch graag gelezen al was het plot rijk genoeg om er iets meer van te maken.
Elisabeth Finch, Julian Barnes, Atlas Contact, 2022***
Ik ben absoluut fan van Barnes. Indien je mij een top 5 vraagt van favoriete boeken dan komt Barnes in zicht. ‘Hoogteverschillen’ als roman. ‘In ogenschouw’ als aparte literaire blik op kunst.
De boodschap is duidelijk. Dit is niet het beste van Barnes. Ook ‘De man in de rode mantel’ vond ik niet op zijn niveau. Laat me uitleggen waarom ook ik dat boek slechts 3 sterren geef terwijl de literaire pers het boek omarmt.
De setting is goed als startpunt. Je krijgt een anglofiele situatie van een leerling (mannelijk) en een oudere teacher (vrouwelijk maar niet te vrouwelijk). Tot daar aan toe. Dat Barnes snedige dialogen kan neerzetten, is niet nieuw. Sommige zijn juweeltjes. Maar het ontbreekt compleet aan een plot. Het gaat om tonen wat hij denkt en weet van parallellen tussen de antieke tijd en heden. Uiteindelijk wil de auteur zijn eruditie tentoonstellen. Dan had hij beter een non-fictie geschreven over wat hij als link ziet tussen zeer vroeger en nu. Maar de prutserij van figuren daartussen lijkt me een zweem van overdreven zoeken om het tot fictie te maken.
De zonden van onze vaders, Asa Larsson, Ambo/Anthos, 2022***
Een turf van 500 bladzijden zonder veel extra ruimte. Een enorme opgave om een thriller op zo’n volume spannend te houden. Dat is dan ook direct het minpunt van dit boek. Er wordt geschreven om te schrijven en sommige delen zijn gewoonweg niet van belang in het geheel van een toch wel boeiende plot.
Zweden is uiteraard een fantastisch land om je te laten gaan in natuur, oude cultuur en vernieuwing die soms desastreus blijkt voor de omstreken van Kiruna, een mijnstad die letterlijk ondergraven werd en inderdaad compleet werd verplaatst. Larsson kent het land als geen ander en hoe zij de zaken beschrijft, zal alle Zweedse en Scandinavische lezers bekoren. Maar een plot maken met een ‘uitgestrekt’ land voor ogen is gevaarlijk. Je verliest je in alles.
Nochtans was de beginfase zeer goed. Uitstekend zelfs. Maar na driehonderd bladzijden begint een en ander zicht te herhalen. Het verhaal stokt, de spanning zakt. Wat me wel bijblijft, is een vanzelfsprekende corruptie die net over de grens naar het oosten gaat. Evengoed een vast thema in veel Scandinavische crimi’s op tv.
Voor mij een goed leesbaar boek. Zonder pretentie.
Autopsie, Patricia Cornwell, Uitgeverij Luitingh-Sijthoff, 2022***
Weeral een boek met Kay Scarpetta, patholoog anatome, in de hoofdrol. Zij maakte dit beroep sexy en is zonder twijfel de best verkochte thrillerserie ter wereld. Terecht. De personages zijn geen helden, hebben hun twijfels en zwakheden al zijn ze misschien stuk voor stuk hoogbegaafd. Dat geldt zowel voor Kay, voor haar nichtje Lucy als voor haar man die topfunctionaris is bij de FBI. Wie nog nooit iets las van Cornwell en graag meegenomen wordt in een spannend verhaal moet zeker aan de Scarpetta-reeks beginnen. Ook dit keer weer een boek van hoog niveau. De dokter keert terug naar haar eerste stek, Virginia. Dan vallen een aantal misdaden samen. Of niet? Wie loopt gevaar en is een moord in een ruimtelab à la ISS mogelijk? Ook Cornwell ontsnapt niet aan de aantrekking van de kosmos. Een nieuw gegeven in het spannende genre.
Een zeer goed boek. Goed aaneengeschreven en geloofwaardig ondanks een gegeven als een ‘ruimtemoord’. Fun verzekerd!
Kruisdagen, Annick Vansevenant, Bibliodroom, 2022
Geen sterren, geen bespreking. Dat zou niet gepast zijn gezien ik zelf auteur ben van het boek. Literaire misdaadfictie met een kat en een kauw in de hoofdrol. De polders als landschapselement. Dorpspolitiek en een bakkerij als actiepunten.
Jouw reacties zijn altijd welkom via De Zondvloed.
Eenling zijn, Rüdiger Safranski, Atlas Contact, 2022*****
We leven in een tijdperk waar individuele vrijheid hoog wordt aangeschreven en elke aanval op die vrijheid wordt verketterd, zelfs als die gebeurt in naam van een of andere religie. Maar zijn we wel individueel bezig? Wat betekent het ‘eenling’ te zijn?
Luisteren naar je eigen stem, je geweten, het goddelijke woord? Safranski neemt de lezer op bevattelijke wijze mee door eeuwen nadenken over het eigene en het sociale. Figuren als Luther, Kierkegaard, Michel de Montaigne, Heidegger, Hannah Arendt, Sartre, Jünger,… worden belicht vanuit de vraag hoe zij als individu omgingen met de massa, de maatschappij, het sociaal engagement, het geloof. Uiteindelijk vindt Safranski zich best terug in een zinsnede van Ernst Jünger: “Het gaat om de ‘zijnsverdichting’ die je ervaart wanneer je besluit ‘uit de statistiek’ te stappen en je eigen karakteristieke existentie te grijpen. Daarbij wordt beslist ‘of hij zijn zo-zijn hoger waardeert dan zijn er-zijn’.”
Jammer dat Safranski vooral terugblikt op een vrij actueel thema. Met nieuwe communicatiemedia, zo schrijft hij in een slotbeschouwing, zijn diverse podia ontstaan voor zelfexpressie die bijval zoekt op het wereldwijde web. Influencers en followers. Een boeiende thematiek wat betreft de vraag hoe we ‘eenling’ blijven in ‘social’ media. Daarover heeft hij het niet. Typisch Safranski overigens; de geschiedenis van denken uitpuren tot vragen van nu. Oplossingen biedt de auteur niet. Wel worden vragen aangereikt die verder gaan dan een muisklik.
Relatief gemakkelijk om te lezen. Je hoeft de diverse denkers en filosofen niet goed te kennen, de lijn is goed te volgen en wordt ook per niche samengevat.
Gastvrijheid, Peter Venmans, Atlas Contact, 2022****
Alweer een boeiend essay van Venmans. Eerder las ik van hem ‘Over de zin van nut’ en ‘Het derde deel van de ziel’. Hij schrijft over filosofie zoals je buur zou praten over het weer vandaag. Entertainend, duidelijk en met kennis van heden en verleden. Geen Heideggeriaanse overvloed waar je zin per zin moet analyseren en drie keer herlezen om te begrijpen wat er staat. Dat maakt dat een lezer zich gastvrij ontvangen voelt en al lezend kan meedenken met de auteur wat best goed is om de geest wat aan te scherpen.
Gastvrijheid is een oud begrip en blijft verbazingwekkend actueel. Venmans begint met Odysseus en hoe hij op zijn zwerftocht werd ontvangen, soms hartelijk, soms met tegenzin en soms listig. Dat antieke verhaal maakt veel duidelijk. De rol van gast en gastheer of -vrouw, de verwisselbaarheid van die rollen, de hartelijkheid én de regels én de afstand die gelden, het in acht nemen van discretie, de tijdelijkheid. Elementen die hij dan verder uitspit naar o.a. een aantal religies waarbij het christendom toch wel centraal staat. De katholieke West-Vlaamse geboortegrond van de schrijver is niet volledig uit te wissen al spaart hij zijn kritiek niet op het instituut kerk. Uiteraard ontbreken filosofen als Kant, Levinas, Sartre, Weber, Ahrendt en (in de rand) ook Sloterdijk niet. Leuk wordt het als hij hostis en hospitality vergelijkt. Is een gast ook niet altijd een beetje vijand? Het woord ‘gastvrijandigheid’ was voor mij nieuw en wordt hier goed belicht. Massatoerisme, migratiethematiek en het mogen beschikken over een privéleven maar geen recht hebben op rechten. In die zin ook een confronterend boek. We gaan achteloos om met anderen en zijn gastvrij voor wie wederkerig gastvrijheid en diensten betoont. Wat is het verschil tussen gastvrijheid en netwerken? Een boeiende vraag.
De auteur stelt meer vragen dan hij beantwoordt. Eigen aan filosofen, vermoed ik. Maar in elk geval zet het aan tot reflectie. Wie laat ik toe over mijn drempel en in welke mate wil ik daarin risico’s nemen?
Voor CD&V zou dit een mooi startpunt zijn naar diepgang met brede visie.
Snuit! Lekker buiten, Koen Kohlachter en Floortje Vantomme, Houtekiet, 2022*****
Ja, spelen buiten maakt je vuil. Ja, er zijn soms rare beestjes. Ja, het kan soms moeilijk zijn of geduld vragen. Ja, het is avontuurlijk en soms ben je als (groot)ouder te snel bang en rem je voortdurend dat prikkelend gevoel van spanning af.
Dit is een prettig doe-boek voor ouders met jonge kinderen. Leren ravotten, de natuur ontdekken en veel weetjes opsteken over wat je op een plaats kan zien of ontdekken. Exploratie tot en met het achterwerk. Want zelfs daarover vind je een bladzijde: welke plant is het beste toiletpapier? Grappig maar ook wel educatief. Want zo zoek je samen naar soorten en merk je de zachtheid en stekeligheid. Zintuiglijke ervaring voor vrij primaire behoeften… Het boek is ook een kijkboek waarbij de ‘saaie’ bladzijden voor grote mensen alle praktische info geven. Maar alle andere bladzijden geven heel wat tips met grote afbeeldingen waardoor het boek ook triggert naar meer en QR-codes geven dan weer een portaal naar spotify voor planten of dieren. Alvast een groot verschil met de rechttoe rechtaan wandel- en fietsboeken die Natuurpunt eerder meegaf wanneer je lid werd. Prima ook dat een grote uitgeverij hier steun geeft waardoor een breder publiek kennis kan maken met waardevolle natuurgebieden.
Op z’n minst 20 goede tips om in Vlaanderen vriendelijk de natuur te verkennen. Natuurlijk avontuurlijk. De natuur is aaibaar als wij vriendelijk blijven… En wie als kind houdt van de natuur, blijft die herinnering houden op de lange duur!
Zeer mooi en bruikbaar.
Dinsdag 17 mei stelt Dimitri Verhulst zijn nieuwste boek 'Hebben en Zijn' voor om 19.30h. Hij gaat in gesprek met Johan Vandenbroucke en maakt achteraf tijd voor een signeersessie en een na-gesprek.
Zin om deze gezellige avond bij te wonen? Laat het ons weten en stuur een mailtje naar bestelling@dezondvloed.be met in het onderwerp "Reservatie Dimitri Verhulst". Vermeld in het bericht uw naam en het aantal personen.
We klinken achteraf op een fijne avond en goede literatuur.
Tom Lanoye leest voor en vertelt over de ontstaansgeschiedenis van De Draaischijf, zijn nieuwe historische roman over de periode vóór, tijdens en lang na Wereldoorlog II. Dat doet hij op 30 april om 20 uur in onze koffiebar en u bent van harte uitgenodigd.
‘Ik had me de dag waarop ik word begraven heel anders voorgesteld.’ Aan het woord is Alex Desmedt, bezeten door toneel. In Antwerpen werkt hij zich vlak voor de Tweede Wereldoorlog op tot directeur van het grootste stadstheater. Hij viert triomf na triomf, mede dankzij zijn vrouw, de in Utrecht geboren sterspeelster Lea Liebermann. Hij introduceert ook technische hoogstandjes, zoals een reusachtige schijf als extra bühne óp de bühne.
Tijdens de bezetting wordt Alex benoemd tot directeur-generaal van meerdere Antwerpse theaters, maar de beperkingen zijn zwaar. Zijn broer, componist en dirigent Rik Desmedt, kiest voluit voor collaboratie, terwijl Lea, die niet meer mag acteren, wegkwijnt en ronddwaalt in een stad waar razzia’s het leven kosten aan duizenden.
Kort vóór de bevrijding wordt Alex uitgenodigd voor een delicate opdracht in Den Haag. Twee beroemde partijgenoten van Adolf Hitler zullen in de stadsschouwburg de opening bijwonen van het pas opgerichte Deutsches Theater in den Niederlanden. In de bevrijde thuishaven belooft de afrekening bijzonder bloedig te worden.
Gebeurtenissen en figuren uit het verleden boden Lanoye inspiratie, maar zijn verbeelding primeert. Dat levert een overrompelende vertelling op, vol onvergetelijke personages en dialogen, en met een even ingenieuze als tragische plot.
Het belooft een fijne vertelavond te worden met achteraf tijd voor een signeersessie.
Bent u er graag bij? Bevestig zeker uw komst door een mail te sturen naar bestelling@dezondvloed.be met in het onderwerp "Tom Lanoye 30 april" en in het bericht de bevestiging van uw komst en het aantal personen.
De toegangsprijs bedraagt 4 euro, die u naar goede gewoonte terugkrijgt bij aankoop van het boek.
