De jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Een tijd waarin het normaal is dat de melkboer de klanten thuis bezoekt, de vrije radio's de ether veroveren, Derrick wekelijks op tv komt, de koude oorlog volop woedt, de acteur Ronald Reagan de 40e president van de Verenigde Staten wordt en Freddy Breck in de plaatselijke feestzaal komt optreden. Hoe overleef je zoiets? En hoe schrijf je erover? Rino Feys weet en doet het.
Zaterdag 14 oktober om 14 uur stelt Rino Feys zijn nieuwe boek voor bij ons in de winkel. Hij zal in gesprek gaan met Johan Vandenbroucke, want wie beter om 'Het geluid van brekend glas, een jeugd in West-Vlaanderen' te bespreken?
Ben je er graag bij? Graag een mail naar roeselare@dezondvloed.be om je komst te bevestigen.
Heb je soms het gevoel dat je (te) veel ballen in de lucht moet houden? Dat je altijd de controle wil hebben en je jezelf ondanks eerdere successen nog steeds moet bewijzen? Word je soms onverwacht overmand door angst en twijfel? Maken goedbedoelde adviezen als ‘laat het los’ en ‘doe eens wat minder’ je kwaad of moedeloos? Dan ben je niet alleen en is de volgende sessie in onze Psychologiereeks op 25 januari 2024 om 20 uur iets voor jou. Klinisch psychologe Kathy Van Crombruggen van praktijk Vividus in Mechelen interviewt voor de gelegenheid psychologe en leiderschapscoach Liesbet Boone.
Dr. Liesbet Boone schreef een boek over perfectionisme: “Niet perfect, toch tevreden”. Veel mensen herkennen zichzelf in meer of mindere mate in perfectionisme. Het helpt ons vaak om door te zetten en onszelf te verbeteren, en tegelijkertijd kan het ons soms in de weg zitten.
Dr. Boone zal uitleggen hoe je perfectionisme kan ombuigen tot optimalisme. Via herkenbare voorbeelden beschrijft ze waartegen perfect zijn ons probeert te beschermen en neemt ze je mee in haar ‘willen-durven-doen-aanpak’. Want beter omgaan met perfectionisme betekent niet dat je de lat lager hoeft te leggen. Wel dat je bewustere keuzes maakt, jezelf meer laat zien en met meer voldoening presteert.
Een leerrijke avond vol inzichten en gelijkgezinden gegarandeerd, met tijd om vragen te stellen, gehoord te worden en je boek te laten signeren.
Ben je er graag bij? Reserveer je plek door een mail te sturen naar bestelling@dezondvloed.be met in het onderwerp “Perfectionisme”. Kom je niet alleen? Zet er dan zeker bij voor hoeveel personen je inschrijft.
Toegangsbijdrage is 4 euro. Zo kunnen we een fijne activiteitenkalender blijven aanbieden in onze koffiebar.
Fan van de fijnere noten? Laat je een gezellige avond in een literaire setting met een streepje muziek niet graag liggen? 27 oktober om 20 uur verwelkomen we Frank Nuyts, één van de invloedrijkste componisten van ons land, in onze koffiebar.
Het is makkelijk om de muziek van Frank Nuyts als tegendraads te bestempelen, als luisteraar word je vaak op het verkeerde been gezet. Maar het zou zijn muziek flink tekort doen enkel te spreken over de speciale plaats die ze inneemt in de wereld van de ‘klassieke’ muziek, in acht genomen de vele grensoverschrijdende linken en cross-overs, en niet te focussen op de originaliteit en de vitaliteit van het werk - dat grootstedelijk is en dynamisch - en de manier waarop het geworteld is in vele, ook niet klassieke tradities.
Over dit alles verscheen ‘Het verkeerde been, de complexe eenvoud van/in de muziek van Frank Nuyts’, waarin vanuit verschillende invalshoeken licht valt op een even bijzonder als boeiend oeuvre.
Het boek(je), dat gepubliceerd wordt naar aanleiding van de viering van de 65ste verjaardag van de componist, zal worden voorgesteld in onze koffiebar, op 27 oktober om 20 uur. In aanwezigheid van de componist, en met muzikale omlijsting door Piet van Bockstal die hobo-muziek zal spelen die te vinden is op één van de cd’s die zijn bijgesloten in het boek.
Woon je deze avond graag bij? Graag een seintje naar bestelling@dezondvloed.be met in het onderwerp "Frank Nuyts" en het aantal personen waarvoor je je inschrijft.
De toegangsbijdrage bedraagt zoals gewoonlijk 4 euro. Zo kunnen we onze koffiebar gezellig en interessant houden naar de toekomst toe.
Auteursduo Elvis Peeters komt op dinsdag 17/10 naar onze koffiebar. Ze komen er hun nieuwe boek "De Tijden" voorstellen.
De tijden
Drie generaties. Een vader, een dochter en een kleinzoon. Emiel, Hannelore en Matteo. Alle drie gedrenkt in hun tijd.
Emiel neemt het leven zoals het komt. Hij luistert naar jazz om die verschrikkelijke oorlog achter zich te laten en weigert dienstplicht. Noodgedwongen neemt hij de boerderij van zijn vader over en ziet met lede ogen de opkomst van machines en schaalvergroting aan.
Hannelore spuit met zwarte verf NO FUTURE, DESTROY en FACIST COPS op de muren in het dorp. Ze kiest resoluut voor haar talenten en surft op de golven van haar tijd.
Matteo ondergaat de tijdsgeest, vindt zijn moeder hypocriet, en zoekt zin en geborgenheid in de Europese verlichting.
Ondertussen worstelen ze allemaal met de liefde. De tijd verstrijkt, het leven gaat door, en het ideaal van de een verglijdt pijnlijk in het leven van de ander.
Programma
19:30 – Interview met Elvis Peeters
20:30 – Signeersessie
Deelname is gratis, maar schrijf je wel in via bestelling@dezondvloed.be.
Vrijdag 20 oktober om 20 uur gaan Johan Vandenbroucke (De Zondvloed) en de Mechelse MO*-journaliste Tine Danckaers in gesprek met auteur John Vandaele en econoom Koen Schoors over "De Melkboer en de Geschiedenis". Aan de hand van kleine verhalen vanuit woonkamer, wijk en stad vertelt John Vandaele de geschiedenis van de grote politieke, economische en ideologische verschuivingen hier en in de rest van de wereld, hij doet dat in zijn nieuwe boek en ook een beetje vanuit onze gezellige koffiebar.
John Vandaele heeft dertig jaar ervaring als journalist bij De Morgen, Knack en sinds 20 jaar voor MO*. Hij bereisde Afrika en Azië veelvuldig en schreef meerdere boeken. Met een kwinkslag zegt hij zelf dat De Melkboer het eerste boek is waarvan lezers hem melden dat ze ervan genoten hebben.
Het is een boek dat de persoonlijke ervaringen van een generatie doorheen de grote geschiedenis laat kabbelen. De voetafdruk van de tijd wordt bij momenten weerspiegeld in de beleving, maar soms ook niet. Hoe Johns grootvader fier was dat hij een de eerste auto’s van de streek bezat, maar geen benul had van het verhaal achter het rubber van zijn banden. Hoe Vlaamse plattelanders naar de stad trekken en daar veranderen. Hoe China zijn kracht terugvond en de wereld verandert. Hoe het CO²-peil vanaf de jaren '50 sneller begint te stijgen en de leeuwerik verdwijnt. Hoe de welvaartsstaat overging in de globalisering en wat dat betekende voor woningprijzen en ongelijkheid. Over de opgang van extreemrechts en migranten die zich hier goed voelen, over mysterieuze dokkeblaren en kaas uit Burkina Faso. En waarom je verknocht kan zijn aan je heimat en toch open kan staan voor de grote wereld.
Dit boek is als een caleidoscoop. Aan de hand van kleine verhalen vertelt John Vandaele een grote geschiedenis. Twee wereldbranden en de lessen die daaruit werden getrokken, mensenrechten als medicijn tegen het eeuwige ‘wieder en gieder’, de hoogdagen van de welvaartsstaat en de aanvallen erop, de turbo van het neoliberalisme, de ecologische catastrofe, de crises van het systeem: het relaas omspant een kleine eeuw. Alles begint bij zijn grootouders, boeren op het West-Vlaamse platteland – hun eerste auto, hun wantrouwen tegen de nieuwe sociale zekerheid, hun boomgaard vol bijenkasten – maar loopt in een rechte lijn naar het leven in het 21ste-eeuwse Gent waar burgers mee het heft in handen nemen. Veel van wat zij beleven, weerspiegelt de grote politieke, economische en ideologische verschuivingen hier en in de rest van de wereld. Een persoonlijke intellectuele odyssee als een geschiedenis verteld vanuit de woonkamer, wijk en stad.
Ben je er graag bij? Stuur een mailtje naar bestelling@dezondvloed.be om je komst aan te kondigen.
Toegangsbijdrage: 4 euro.
Zondag 8 oktober om 15 uur presenteert Katherine Ennekens haar nieuwe boek vol met prachtige oude winkelinterieurs die nog intact zijn gebleven, in onze koffiebar. Een hele eer, want onze winkel wordt zelf opgenomen in deze mooie collectie goed bewaarde winkelinterieurs.
Na het succes van de eerste "Goed bewaarde winkelinterieurs" (2014), verzamelde erfgoedkundige Katherine Ennekens in dit boek opnieuw een reeks prachtig geconserveerde winkelinterieurs verspreid over heel België.
Winkelinterieurs worden vaak in een nieuw jasje gestoken, om de mode van de tijd te volgen of om te voldoen aan nieuwe opgelegde normen. Maar soms blijft de tijd stilstaan en wordt het interieur lange tijd bewaard. Gelukkig maar, want vaak barsten deze winkels van de charme en brengen ze klanten in verwondering.
Daarover gaat dit boek. Het is een ode aan de winkeliers die hun interieur lang niet verbouwd hebben en zo, soms zonder uitgestippeld plan, een heerlijk vintage interieur hebben vandaag.
Sommige winkelinterieurs hebben een bijzonder ontwerp, in andere werden materialen gebruikt die vandaag zeldzaam zijn. Allemaal zijn ze uniek en op maat van de ruimte gemaakt. De interieurs overleefden vele generaties en zijn zo tot ons erfgoed gaan behoren. Het is pas wanneer een vertrouwd waardevol interieur verdwijnt, dat buurtbewoners het gemis voelen.
Auteur en onderzoekster Katherine Ennekens is interieurarchitecte gespecialiseerd in erfgoed. In 2014 schreef ze een eerste boek over dit onderwerp. Na lang zoeken vond ze opnieuw veertig waardevolle interieurs in België. Ze sprak met de winkeliers en werkte samen met fotograaf Bart Kiggen om ze in beeld te brengen. Dit boek is een oproep aan eigenaars, klanten en de overheid om dit kwetsbare erfgoed te koesteren én te bewaren.
Ben je er graag bij? Bevestig je komst door te reserveren via deze link. Dan maken we er samen een fijne zondagnamiddag van.
Toegang is gratis.
Graag nodigen we u uit voor de boekpresentatie van De Muur voorbij – Berlijnse fado van Harrie Lemmens, met foto’s van Ana Carvalho. Deze zal doorgaan op woensdag 30 augustus om 20u.
Geert van Istendael neemt het woord en gaat in gesprek met de auteur en de fotografe. Aansluitend is er tijd voor vragen en is er een signeersessie voorzien.
Toegang is gratis, maar graag uw reservatie bevestigen via deze link.
Over het boek:
Herfst 1981 reisde Harrie Lemmens naar Oost-Berlijn om daar – aan die kant van de Muur – als beginnend vertaler aan de slag te gaan voor bureau Intertext, waar hij met toenemende tegenzin brochures en ander propagandamateriaal vertaalde voor de Nederlandstalige markt. Hoewel hij er met een paar korte tussenpozen zo’n 3 jaar woonde, was zijn verblijf in de DDR (door hemzelf meermaals ironisch Dantes Droom Republiek genoemd) geen ideologische keuze voor het ‘reëel bestaande socialisme’. Hij verlangde slechts naar iets nieuws, ‘ook al was het bij voorbaat duidelijk dat dat geen paradijs genoemd kon worden.’ Sadder and wiser? Nee, hij leerde er de (Portugese) liefde van zijn leven kennen.
De Muur voorbij. Berlijnse fado – inclusief de poëtische fotografie van Ana Carvalho – vertelt het leven van de anderen, maar dan anders. Geen (n)ostalgie, geen achterafsprookje, maar een ooggetuigenverslag.
Een mooie avond vol getuigenissen, échte ervaringen en boeiende verhalen in onze koffiebar. Wees er zeker bij!
Inschrijven kan hier: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSe1FkrhmhdMTtA4fnLx839H0Yk_UCnBPyXksE1SuYPfN2GyNw/viewform
Editie juli 2023
Leven in tijden van versnelling, Hartmut Rosa, Boom, 2022****
Onbeschikbaarheid, Harmut Rosa, Boom, 2022****
Gezien de twee boeken tegelijkertijd aangekocht en dus ook naeen gelezen, bespreek ik ze samen. Duitse filosofen kunnen af en toe uit de hoek komen. Dat had je met Heidegger, heb je met Sloterdijk en nu verfrissend met Rosa. Tot bleek dat hij geen filosoof maar een socioloog is.
Geen turven van Rosa om te lezen. Wel veel om over na te denken en eigenlijk gemakkelijk door te lezen. Helemaal niet Heideggeriaans qua zijn en niet zijn en daartussen toch ergens aanwezig zijn in de mate dat zijn dan eventueel zijn kan zijn of kan worden. Ook niet de retoriek van Sloterdijk die altijd amuseert maar waar je het risico loopt om in zijn ‘turven’ het noorden kwijt te geraken.
Eenvoud siert. Een gedachte ontwikkelen met sier op een 120 bladzijden is op zich een kunst.
‘Leven in tijden van versnelling’ gaat over de snelheid van ons bestaan dat eigenlijk een versnelling is. Maar zonder wiskundige trucjes is de essentie van dit boek dat ook de versnelling versnelt. Geen constante versnelling en dus nauwelijks bij te houden en je daarom sowieso achterop geraakt hoe snel je ook wil gaan. Wat de nodige individuele en maatschappelijke frustraties tot gevolg heeft. De versnelling van de versnelling. Het is een kettingreactie die niet kan bijgehouden worden door (democratische, rechterlijke, onderwijs,…) instanties die vanuit het verleden zich gestaag maar erg traag aanpassen naar de toekomst. Ook niet door mensen die niet de middelen hebben om die versnelling als plezier te beschouwen.
Dat staat in schril contrast met ons leven. Zelden, zo schrijft Rosa, kan wie dan ook een vol biografisch leven delen met een individu. Een zo simpele waarheid die me erg trof. Onze biologie is traag en precair en zeer tijdelijk. Wat wij kunnen delen en snappen en chatten en gamen, is van een orde zonder wat het leven met ons doet. Hij pleit voor een resonantie. Voor fysici is dit een vorm van in ritme komen met datgene waarop je stapt of waar je bent en waardoor de eigenfrequentie wordt aangewakkerd en de amplitude opeens veel groter wordt. Iets wat niet altijd zonder gevaar is, dat zoeken naar resonantie. Rosa bedoelt het natuurlijk eerder in romantische, filosofische zin. Tijd nemen om je te laten omgeven door een omgeving die jou (nog altijd) zal overleven. Een belangrijk essentieel weten omdat wij, als levende wezens met onze afkomst en biologie, nu eenmaal op die manier onze weg zoeken en tot rust en creativiteit komen.
In dat eerste werk raakt Rosa ook al ‘onbeschikbaarheid’ aan. Nog zo’n ondenkbaar idee in tijden van versnelde versnelling. Onbeschikbaar zijn.
In onze honger naar steeds meer weten, op alle mogelijke wetenschappelijke en soms ‘eigenaardige’ vlakken, lopen we onszelf voorbij. Waarover je heerst, is niet meer van jou. Wat je weet, zijn data geworden.
Daarin schuilt een gevaar van vervreemding die zich steeds sneller versnelt. Dus stelt deze filosoof zich de vraag hoe je omgaat met wat onbeheersbaar en onbeschikbaar is. Of we daar ruimte voor maken en nog kunnen maken gezien onze drang naar weten, heersen en schikken of beschikken.
Hij maakt en cours de route nog een mooi onderscheid tussen toegankelijkheid en beschikbaarheid. Twee totaal verschillende zaken die politici van de toekomst best eens kunnen leren onderscheiden. Als ze tenminste niet aan de versnelling van de versnelling onderhevig zijn.
Het rare is dat het eenvoudige aan dit idee van ‘onbeschikbaarheid’ maar toegankelijk blijven, een keerpunt kan worden in een maatschappelijk debat. Rosa heeft mijn hart gewonnen.
Alledaags utopia, Kristen R. Ghodsee, Epo, 2023****
Een aangenaam te lezen verhaal over wat op, dit moment, waar ook ter wereld, iets benadert wat ‘utopia’ kan zijn. Het summum van samenleven als een geheel van economisch rendabel, sociaal invoelend, ecologisch verantwoord en zonder dwang. Soms gaat het over kortstondige projecten, andere duurden bijna een eeuwlang, zoals de industriële droom in Guise (Noord-Frankrijk) nog altijd een idee geeft van hoe kapitaal, industrie, arbeid en onderwijs tot een geheel willen komen in de beste voorwaarden. Overigens absoluut een bezoek waard!
Startend dacht ik niets te vinden in dit boek te midden van een wereld die verre van utopisch is. Een utopie om over ‘utopia’ te schrijven. Naderhand herzag ik mijn mening. Omdat de auteur goed gedocumenteerd en ook zeer breed gaat in het streven naar ‘verbetering’ op een aantal cruciale punten in onze historiek en nog altijd hoekstenen van onze samenleving vormen, zelfs fundamenten van overleving. Denk aan wonen, arbeid en winst, onderwijs, netwerken van liefde en zorg, respect en toekomst geven aan de natuur.
Niets nieuws onder de zon. Maar de verdienste van dit boek zit net in hoe kleinschalige ‘utopia’ werden gebouwd, soms decennia lang overleefden en dan toch verdwenen. Hoe kleinschalige andere wijzen van organiseren ons iets kunnen leren om deze planeet en de mensen, onze dierbare nabestaanden, die daar straks leven een toekomst te geven.
Het boek leest vlot. Soms iets te veel naar Oost-Europa gericht naar mijn gevoel en soms ook te persoonlijk. De auteur is soms te nauw verweven met haar onderwerp en dat stoort me soms. Maar tegen alle verwachting in, zeer graag gelezen.
Romeinse verhalen, Jhumpa Lahiri, Atlas Contact, 2023****
Mijn eerste kennismaking met Lahiri was ‘Een tijdelijk ongemak’ maar absoluut niet ongemakkelijk las. Nog altijd blijf ik gefascineerd door haar kracht. Het ongemak van leven, de taalbeheersing, de details zo onooglijk maar uitvergroot zo duidelijk. Een ontrafeling van onze actuele maatschappij die niet gemaakt voor wie ‘vreemd’ is.
Haar stijl is verraderlijk eenvoudig. Niet en nooit te verwarren met simplistisch. Wat ze beschrijft, soms bijna onbelangrijk, heeft zijn belang in het leven van de personages. Dat is volgens mij subliem schrijven.
Na ‘De naamgenoten’ en ‘’Vreemd land’ las ik nu ‘Romeinse verhalen’. Lahiri schrijft met kennis van zaken. Ze is Indische, lang gewoond in New York en dan ook in Italië, meer bepaald in Rome, een stek gevonden. Ze weet wat leven is als buitenstaander maar verkent dat leven als ‘binnenstaander’.
‘Romeinse verhalen’ zijn verhalen met een herkenbare, bittere kant. Altijd op lichte voet geschreven worden zware thema’s niet ontweken. Je leert iets bij als autochtoon. Soms gaat dat ook over schaamrood omdat de primitieve angst voor andere culturen in het rijke Westen maar niet overgaat.
Alle boeken van Lahiri zijn een aanrader. Maar de twee verhalenbundels ‘Een tijdelijk ongemak’ en ‘Romeinse verhalen’ zijn zo pregnant dat ik ze alleen maar kan aanbevelen.
Lege kasten, Maria Judite de Carvalho, De Bezige Bij, 2023****
Portugal is Spanje niet. Zelfs de taal op straat verschilt nogal wat. Toch hebben de twee landen veel gemeen. Zuiders temperament, een warm mediterraans klimaat (normaal gezien) en behoorlijk wat haventrafiek. Beide landen werden eeuwenlang door een katholiek regime overheerst. Met de pracht en praal in de straten, de zwijgplicht en onderdrukking van vrouwen in de huizen.
Er waren in de vorige eeuw revoluties nodig om die landen te bevrijden van een juk die hen nillens willens afstand liet nemen van de rest van Europa. Soms vergeten we het verleden. Gelukkig is er literatuur die ons daaraan herinnert.
Zo las ik graag dit boek van een auteur die stierf in 1998. Ze schilderde, schreef en was bezig met de situatie van vrouwen. Op zich een teken dat zo’n boek terug kansen krijgt.
Want het boek is goed. Is nog altijd herkenbaar voor vrouwen geboren in de jaren ’60 vorige eeuw. Je leest de strijd en het ongemak. Het onderdanige en het venijn. De humor en de overlevingsdrang. Voor mij een mooie kennismaking met een vrouw die wellicht ook haar strijd streed in Portugal, tijdens die jaren. Mooi van stijl, goed in elkaar gezet. Een tijdsdocument dat in staat is een aantal decennia te overschrijven. Met veel respect voor de vrouwen die nu een vuist maken in Spanje. Maar nee, het zijn twee aparte landen. Absoluut niet te vergelijken…
Bob, Helle Helle, Querido, 2022***
Een nieuwe van Helle Helle. Uiteraard is het de onderkoelde schrijverij die blijft boeien. Dat onaanraakbare, dat gekapte van een taal die ook daar ‘natuurlijk’ is. Dat blijft. Helle Helle moet schrijven en herschrijven en vooral schrappen, vermoed ik. Altijd opnieuw. Alles uitgepuurd in Scandinavisch licht.
Al kon dit boek me net iets minder bekoren. Misschien te ‘gewoon’ ondanks het cassante schrijven. Je kan als auteur iets uitlichten, maar dan moet je het wel kansen geven. Uitpuren en dan ook nauw gaan in de thematiek… daar word je als lezer wat ongemakkelijk van.
Dat is misschien wat ik net had verwacht. Een totaal ander onderwerp met eenzelfde breedte en scherpe punten. De punten en de scherpte blijven haar stijl. De breedte en daarmee ook het begrip vielen wat weg in dit boek. De taal is al wat vreemd. Neem daarbij nog een randfiguur en dito toestanden. Dan wordt dit een stilistisch perfect verhaal waar weinig lezers zich in herkennen. Mooi voor de taal. Minder voor het verhaal.
De onbedoelden, Cobi van Baars, Atlas Contact, 2023***
Bezwaarlijk een mooi boek te noemen. Maar wel aangrijpend en ook een frame van een bepaalde tijd. Iets wat nu verdwijnt maar uiteindelijk tot voor kort veel levens richting, zin of onzin gaven. Plaats is het katholieke Limburg. Adopteren is soms later een kwestie van verteren na het zoeken. De titel is goed gekozen. Het verhaal soms ietwat te romantisch met zijwegen die je in deze harde thematiek beter negeert. Je moet het niet harder maken omdat de wereld nu hard is. Hard is hard genoeg. Dan schrijven oudere auteurs weer over de jonge wereld en dan is het niet honderd procent geloofwaardig.
De plot zit goed in elkaar. De stijl is mooi en gaaf. Her verhaal lag me niet zo. De auteur wel.
De Pool, J.M.Coetzee, Cossee, 2023***
Naarmate hij verder schrijft, lijkt Coetzee getourmendeerder. Altijd opnieuw een zoektocht naar de ware en de waarheid of daartussen het leven van mensen.
Altijd is de meester aan het woord. De kleine wendingen, het ongemak uitvergroot, de zoektocht over wel of niet. Ook hier weer als een Pool Chopin komt spelen en uiteindelijk zijn Beatriz verleidt. Of zij hem even vasthoudt? Is er sprake van een Dante in Spanje?
Waarom is Beatriz getriggerd? Of toch niet en gewoon gedaan? Net zoals hij Chopin speelt?
Het boek is opgedeeld in cijfers. Hoofddelen een en twee en drie… Dan weer onderdelen in een, twee, drie tot… Alsof alles op een maat zit en in delen vatbaar is. Misschien vooral die delen. Een mooie trouvaille die eigenlijk geen orgelpunt kent.
Coetzee gaat altijd over essentie van het bestaan. Eigenlijk zijn de personen in zijn oeuvre denkbeelden over dat bestaan. Zij bestaan nauwelijks.
A sharp solitude, Christine Carbo, Atria, 2018***
Deze geef ik mee louter als goede verrassing. Het boek is enkel in de States en als e-book verkrijgbaar. Maar wie ooit Glacier, een nationaal park van de VS dichtbij de Canadese grens, bezoekt moet zeker iets van Carbo lezen. Ze woont zelf in de streek en kent dat ruige gebied op haar duim. Op zich nog geen garantie voor een goed boek. Op de luchthaven gekocht toch best tevreden met mijn impulsieve aankoop. Want het boek zit goed ineen, is correct van taal en de karakters zijn prima neergezet. Een kleine dip in het midden van het verhaal misschien, een te lange stilstand in de plot. Maar dan gaat het weer goed vooruit en de climax is goed gevonden. Intussen leer je zoveel bij over de streek en de mensen dat Reizen Waes erbij verbleekt.
De ontraadselaar, Fernando Pessoa, Koppernik, 2020*****
Toevallig viel mijn oog op dit boek dat ook zo mooi is uitgegeven. Felicitaties dus aan de uitgeverij. Pessoa is een van de meest illustere Portugese dichters. Verrassend dus om van zijn pen detectiveverhalen te vinden (die pas recentelijk vertaald zijn).
Hij start met zijn verhaal zoals Kierkegaard dat ook doet in sommige van zijn werken. Als auteur je voordoen als een vriend van die auteur die verderop het hoofdpersonage blijkt te zijn. Als het goed misleidend geschreven is altijd raak voor een verbazende en grappige entry. De verhalen zijn relatief kort. Behalve ‘De dood in de steeg – de zaak Vargas’. Goed voor een grote honderd bladzijden vol zetwerk. Uiteindelijk gaat het om raadsels die met deductie moeten opgelost worden. Als lezer krijg je de info. De arts Abilo Quaeresma legt wat feit en fictie is naast elkaar, denkt na en ontraadselt. Je krijgt als lezer alle inzicht in zijn logica die onverbiddelijk rationeel is. Veel minder romantisch dan de de ouderwetse en ook modernere whodunits. Je leest een gedachtegang in vrij geconcentreerd taalgebruik. In dat laatste herken je ook de dichter.
Door die concentratie vraagt het boek alle aandacht. Maar goed, wie houdt van ontraadselen dient te focussen. Voor mensen die het liever romantisch zien, raad ik dit boek niet aan.
Picknick bij maanlicht, Margaret Kennedy, Atlas Contact, 2023***
Het gaat om een werk geschreven in 1950 en pas nu in vertaling beschikbaar. Het boek speelt zich af in Cornwall, net na de Tweede Wereldoorlog. Engelser kun je de plot niet bedenken. Een toevallig samenzijn van een aantal personages verblijvend in een hotel op een klif. Uiteenlopende types die eerst niet lijken te passen, dan soms toch elkaar vinden of net uit elkaar groeien. Iets wat automatisch doet denken aan Dorothy Sayers of Agatha Christie. Mooie typering, een vlotte stijl en intrigerend. De climax is er misschien wat over maar toch een boek die je af en toe doet schaterlachen en tot op het einde boeit. Op zich al een kunst. Door de dramatische wending lijkt het wel een wake-up call te zijn voor de klimaatverandering maar in de jaren vijftig van vorige eeuw was daar weinig sprake van. De Club van Rome had nog zijn rapport niet uit en de wonden van de oorlog zinderen nog na. Zeker in het Engeland van die jaren.
Echt een goed vakantieboek of eentje voor straks in een ouderwets café.
Onze Psychologie-reeks wordt met een interessante naam verdergezet. Kathy Van Crombruggen nodigt de bekende klinisch psycholoog en auteur Paul Verhaeghe uit om op 13 september om 20 uur met haar in gesprek te gaan in onze koffiebar. Dit keer zal het gaan over het gevoel van 'onbehagen'.
Paul Verhaeghe schreef een boek over "Onbehagen", een gevoel dat hoort bij ons mens-zijn en dat in iedere tijd een eigen gezicht krijgt. Vandaag uit dit onbehagen zich bijvoorbeeld als het Imposter Syndroom of als een burn-out. In zijn boek gaat professor Verhaeghe na hoe onze hedendaagse samenleving een impact heeft op ons psychisch welbevinden.
Een gevoel waar iedereen wel eens op de een of andere manier mee te maken krijgt. Een interessante avond verzekerd. Een moment om gelijkgezinden te ontmoeten, je vragen te stellen, je gevoel te delen, of gewoon te luisteren.
Bent u er graag bij. Stuur ons zeker een mail (via bestelling@dezondvloed.be) om uw komst te bevestigen, zodat we op voorhand weten hoeveel plaats we moeten voorzien.
WIE
Paul Verhaeghe (1955) is van opleiding klinisch psycholoog, van vorming psychoanalyticus. Tot zijn emeritaat doceerde hij als hoogleraar aan de Gentse universiteit de opleidingsonderdelen Klinische Psychodiagnostiek, Psychoanalytische Psychotherapie, Genderstudies en Cultuur- en maatschappijkritiek. In combinatie met zijn studiewerk hebben zijn klinische ervaringen hem gaandeweg overtuigd van de dominante invloed die gender, sociale klasse en maatschappij uitoefenen op het individu, zowel positief als negatief. Hij schreef al veel bestsellers, onder andere ook de boeken Identiteit, Autoriteit en Intimiteit.
Klinisch psychologe en sociologe Kathy Van Crombruggen heeft haar praktijk Vividus (www.vividus.be) in Mechelen en interviewt professor Verhaeghe over zijn wetenschappelijke inzichten.
Bijna 50 jaar geleden vertaalde Hilde Keteleer de requiems van Rainer Maria Rilke voor het eerst. Ze deed dit als afstudeerproject aan de vertaalhogeschool in Antwerpen, onder begeleiding van promotor Michel Theys. Het resultaat schoof sindsdien naar de achtergrond, maar de droom om deze vertaalde requiems ooit, na vele jaren leef- en vertaalervaring, toch te publiceren, bleef.
Het loont de moeite om vast te houden aan dromen. Want dat publiceren, dat gebeurde ondertussen ook. In volle coronaperiode weliswaar. Intussen ook al weer even geleden. Sindsdien heeft Hilde ter promotie van de vertaling in een aantal boekhandels al enkele lezingen gegeven over het leven en het oeuvre van Rainer Maria Rilke. Tot op de dag van vandaag, en waarschijnlijk nog lang, één van de grootste Duitse dichters.
Maar Hilde heeft besloten om haar tournee dan toch af te ronden. En dat doet ze bij ons.
Wil je er graag bij zijn? En we raden aan om het niet te missen. Stuur dan een mail naar bestelling@dezondvloed.be om een plaatsje te reserveren.
