Staan er nog elk jaar kinderen Sinte Mette te zingen aan jouw deur?
Eva Hadermann bracht een tweetal jaar geleden het prentenboek "Moemoe op de maan" uit, samen met illustrator Gema Albiol. Vorig jaar werkte ze mee aan het boek "Juf, waar ben je" van Inge Nees, die dit als laatste wens wou uitbrengen om aan haar kleuters uit te leggen dat ze ongeneeslijk ziek was. Ondertussen werkte Eva verder aan een nieuw boek, met opnieuw illustraties van Gema, en ze haalde haar inspiratie bij Sinte Mette (in samenwerking met Erfgoedcel Mechelen). Nostalgie, cultuur, traditie, in een fris jasje.
Zaterdag 19 oktober wordt het boek voorgesteld bij ons in de koffiebar om 11 uur. Toegankelijk voor de allerkleinsten en de volwassenen die graag weer even klein zijn.
"Sinte Mette: de magie van delen" is een geïllustreerd (voor)leesboek voor kinderen van de lagere school. Het vertelt de avonturen van enkele guitige Sinte Mette-zangers door de straten van Mechelen. Verder bevat het boek een hervertelling van het verhaal van Sint Maarten op rijm en wat achtergrondinformatie over deze traditie.
Een guitig Sinte Mette-verhaal over vriendschap en thuishoren, boordevol avontuur, spanning en mysterie, voor kinderen van 5 tot 11 jaar... én dus zeker ook hun (groot)ouders, tantes, nonkels, leerkrachten en buren.
"Rayan en zijn familie wonen nog maar net in Mechelen.
Op een dag worden ze verrast door groepjes verklede kinderen die aan hun deur komen zingen.
Rayan sluit aan bij enkele klasgenoten en leert gaandeweg meer over het Sinte Mette-feest.
Het wordt een heus avontuur wanneer ze een jongen ontmoeten die met zijn machine al het snoep wil wegkapen.
En wat is er toch aan de hand met dat ene huis waar ze niet mogen aanbellen?"
Wat een line-up! Eindig je zomer met het mooiste boekenfestival: ZuiderZinnen.eu/
Zet het in je agenda en zak volgende week af naar Antwerpen. Wij zijn alvast van de partij, dus kom gerust je boeken bij ons kopen en laat ze daarna meteen personaliseren tijdens de vele signeersessies. Ontdek het programma op de site van ZuiderZinnen: https://www.zuiderzinnen.eu/programma-2024
Een indrukwekkende reeks van schrijvers, dichters, zangers en acteurs die op 22 september Antwerpen Zuid zullen transformeren tot het kloppend hart van het woord.
Van iconen zoals Tom Lanoye en Arthur Japin tot opkomende talenten als Emma Rotsaert en Lukas Lelie, ZuiderZinnen biedt een ongeëvenaarde mix van literaire disciplines op unieke locaties doorheen het Zuid.
Met veel plezier nodigen wij je uit voor de boekvoorstelling van Wat duurt wachten lang, het jongste boek van auteur Rino Feys, uitgegeven door Borgerhoff & Lamberigts.
In dit aangrijpende verhaal volgt Rino zijn medewerker in de kringloopwinkel, de Palestijnse vluchteling Abdullah, in zijn strijd om zijn gezin te herenigen in België. Tegen de achtergrond van het Israëlisch-Palestijnse conflict en de bureaucratische obstakels van gezinshereniging.
Wanneer:
Zaterdag 21 september, om 14:30 en 16:30 uur
Waar:
Boekhandel De Zondvloed
Noordstraat 53, 8800 Roeselare
Tijdens de boekvoorstelling leest de auteur enkele passages uit zijn boek voor, stelt Johan Vandenbroucke vragen en is er ruimte voor vragen. Na afloop is er gelegenheid om een gesigneerd exemplaar van het boek aan te schaffen.
Wij hopen je te mogen verwelkomen op deze bijzondere middag! De plaatsen zijn beperkt dus graag reserveren als je erbij wilt zijn via roeselare@dezondvloed.be.
Vrijdag 15 november om 19.30 uur komt Walt Bosmans een speciaal boek voorstellen. Met 'Land in een ander licht' vertelt hij het vervolg op een zeer bewogen levensverhaal en met het zijne, ook dat van tal van anderen. Walt koos na het verlies van zijn eerste vrouw om naar Portugal te verhuizen met zijn nieuwe liefde en een B&B te openen. In het boek laat hij sommigen van hun gasten aan het woord die vaak beklijvende verhalen meebrengen op vakantie. Je krijgt ook een inkijk in de dagdagelijkse werking van de B&B en in hun Portugese omgeving. Het thema "verlies" wordt ook niet gemeden. Net zoals in zijn vorige boeken, blijft het aanwezig. Zijn boek brengt hoop, herkenbaarheid, en verwerking, en mooie verhalen.
In 2018 bracht Mechelaar en Bruzz radiomaker Walt Bosmans het dagboekverhaal "Kamers vol liefde" uit bij uitgeverij Het Punt. Het werd een doorleefd realistisch verslag van zijn jonge weduwnaarschap na het overlijden van zijn eerste vrouw Annick in 2010.
"Annick stierf op 43-jarige leeftijd op slechts drie maanden tijd aan leverkanker. Er was amper lectuur voorradig hoe een partner probeert te overleven na de dood van zijn grote liefde, dus schreef ik m’n eigen ervaringen neer. Ik wou aantonen dat er nog leven was na zo’n verschrikkelijk verlies, anderen laten weten dat je zo’n enorme klap kan overleven."
Het boek werd gevolgd door de gelijknamige theatermonoloog. Nadat het toenmalige TV programma "Man bijt hond" een verslag van de premièrevoorstelling uitzond werd de schrijver gevraagd om de monoloog anderhalf jaar lang overal in Vlaanderen te spelen. Voor vele toeschouwers bleek het een emotionele ervaring die hen diep raakte. De dood was immers nog weinig bespreekbaar in die tijd, gelukkig is er nu meer openheid dankzij waardevolle landelijke initiatieven zoals 'Reveil'.
Fast forward naar 2019. Walt start met zijn nieuwe liefde Hilde een volgend hoofdstuk van zijn leven en verhuist naar Portugal waar zij een 400 jaar oude herenwoning renoveren tot een boutique B&B. Tijdens een pandemie blijkt zulks geen gemakkelijk opgave en hun start in de wereld van het toerisme loopt daardoor niet van een leien dakje. Net voor hun definitieve vertrek naar hun Portugese woonst sluiten de Europese grenzen. Wanneer ze uiteindelijk toch kunnen afreizen start een nieuw avontuur in het kleine rurale dorp Assumar. Dat is bevolkt met zeer aparte karakters en er wachten hen nog een hoop uitdagingen vooraleer ze de deuren van hun B&B kunnen openen. Intussen bleef de auteur verder schrijven aan z’n dagboek waaruit een selectie verhalen gebundeld werden die een nieuw deel van zijn leven beschrijven.
In oktober 2024 verschijnt "Land in een ander licht". Daarin laat Walt sommigen van hun gasten aan het woord die vaak beklijvende verhalen meebrengen op vakantie. Naast sociale observaties probeert hij een stukje van de Portugese ziel van zijn dorpsgenoten te ontbloten en geeft hij een unieke inkijk in de dagdagelijkse werking van hun zaak. Een deel van het verhaal dat in boek één begon reist tevens mee naar Portugal, want verlies is een universeel thema dat altijd aanwezig blijft, waar je ook gaat.
"Door effectief in Portugal te wonen, in plaats van er slechts sporadisch naartoe te reizen voor m’n werk of voor vakantie, ben ik het land en zijn bewoners in een heel ander licht beginnen zien. Er liggen hier zoveel mooie verhalen voor het oprapen op een plek waar het sociaal weefsel een stuk sterker is gebleven dan in m’n thuisland."
De auteur komt op 15 november 2024 zijn verhaal brengen in onze koffiebar, waar hij zijn werk ook signeert. Verder werkt hij nog aan optredens voor radio en TV.
Kom zeker langs om jouw verhaal te delen, te luisteren, voor inspiratie, of gewoon om even gezellig samen te zijn.
Reserveren kan via bestelling@dezondvloed.be zodat we zeker genoeg plaats en versnaperingen kunnen voorzien.
Lijkt het onderwerp van deze activiteit een hele hap? We kunnen je inderdaad verzekeren van een dubbele brok literatuur. Vader Herman en zoon Koen Van Campenhout, stellen namelijk samen hun nieuwste boeken voor: "Boudewijn@godmail.com" en "De 10 laatste dagen van Saint-Malo".
Ze heten jullie daarvoor van harte welkom in onze koffiebar op zaterdag 21 september 2024 om 14u.
Over de boeken:
Boudewijn@godmail.com is het 50ste (!) boek van Herman Van Campenhout. Daarin mailt hij als uitgesproken republikein met Koning Boudewijn, die telkens antwoordt vanuit de hemel.
In De 10 laatste dagen van Saint-Malo houden enkele overlevenden van een pandemie zich schuil in een villa in Saint-Malo, Bretagne. Tegen wil en dank wordt Pierre belast met het neerschrijven van hun verhaal. Pierre is echter meer geïnteresseerd in de charmes van de bakkersvrouw en in zijn herinneringen aan het luxeleventje dat hij leidde. Hij beseft dan ook laat dat er onder het laatste laagje beschaving een verschrikkelijke gruwel schuilgaat...
Over de auteurs:
Herman Van Campenhout (1943, Meise, en sinds enkele jaren Mechelaar) schrijft voornamelijk jeugdliteratuur en kon al menig kinderjury bekoren. De laatste jaren schreef hij vaak in duo met Wouter Polspoel. Hij was jarenlang actief als leraar Nederlands en Godsdienst op een middelbare school, maar is nu fulltime schrijver.
Koen Van Campenhout (1970, Vilvoorde) is al sinds zijn tienerjaren begeesterd door film, muziek en literatuur. Met ‘Kolberg’ waagde hij zich voor het eerst aan een roman, gevolgd door ‘De oranje hesjes’. In zijn dagelijkse leven werkt de auteur in de banksector. Daarnaast is hij de zanger en songschrijver van de rockband CATCH23. Koen is de zoon van Herman Van Campenhout, die talloze jeugdromans op zijn naam heeft staan.
De toegang is gratis. De boeken kunnen aan de kassa aangekocht worden en natuurlijk voorzien de auteurs tijd om te signeren.
Een plaatsje of een boek reserveren kan via bestelling@dezondvloed.be.
Het Humanistisch Verbond nodigt jullie 26 september om 20 uur uit voor de boekvoorstelling van De kroon met twee pieken van Guido van Heulendonk. Wees dus zeker welkom in onze koffiebar.
PROGRAMMA
– Inleiding door filosoof Johan Braeckman
– Literair journalist Dirk Leyman interviewt de auteur
– Signeersessie en nakaarten in de bar van De Zondvloed
DE KROON MET TWEE PIEKEN
'De kroon met twee pieken' inventariseert het leven van Werner Vrysoone, ambtenaar bij lokale overheden, en vader van twee dochters van wie er slechts een zijn eigen kind is.
Tussen de meisjes ontstaat een gespannen relatie die te maken heeft met botsende persoonlijkheden en traumatische verledens. In dit spanningsveld probeert Werner een goede vader te zijn, onpartijdig en betrokken. Buiten zijn wil om echter, zal hij tot een bikkelharde keuze komen.
'De kroon met twee pieken' – een nieuwe roman van de meester van het ingenieus geconstrueerde verhaal – is een wervelende kroniek, caleidoscopisch gebouwd en vol eigenzinnige perspectiefwisselingen.
DE AUTEUR
Guido van Heulendonk is de schrijversnaam van Guido Beelaert (°Eeklo, 1951). Hij debuteerde in het Nieuw Vlaams Tijdschrift in 1983 met 'Het vierde woord', een fragment van wat later de novelle 'Vreemde vogels' zou worden (1989). In 1985 verscheen zijn eerste boek, de roman 'Hoogtevrees' (Bruna). Zijn werk werd verfilmd, vertaald en bekroond. Voor de roman 'Paarden zijn ook varkens' ontving hij de Gouden Uil voor Fictie (1996).
INFO EN INSCHRIJVINGEN
Toegang gratis. Inschrijven (verplicht) via deze link: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdMqzAGHYSd-FTad8OdMFLN6ttID721x1jKosAFfQP-HdQQOw/viewform?fbclid=IwY2xjawE5FjhleHRuA2FlbQIxMAABHRsSvIliGYM9CfrX1KjIuPLJhQWpSl32qT1k0KmYfh7M7SOqjgVusBq2OQ_aem_uNMIafEwR6t3z_J30zHQKQ .
Meer info: secretariaat@humanistischverbond.be, T 03 233 70 32 (tijdens kantooruren), www.humanistischverbond.be
Kom 7 oktober naar Mechelen voor een maandagavond vol gebabbel, gepeins en ontmoeting. We verwachten je om 19 uur in ons boekencafé om samen te luisteren naar en in gesprek te gaan met Björn Rzoska.
CIMICvzw gelooft in de kracht van meerstemmigheid, dialoog en ontmoeting. CIMIC gaat ook prat op haar digitale nieuwsbrieven, die getuigen van degelijke dossierkennis, alternatieve stemmen in het debat en genuanceerde beeldvorming. Er is geen betere plek, geen beter moment om elkaar te ontmoeten en met de auteurs in dialoog te gaan dan in het CIMIC-café.
Björn Rzoska (1973) is historicus. Hij schreef eerder een boek over het naoorlogse interneringscentrum in Lokeren. Na een passage in de culturele en de erfgoedwereld, was hij elf jaar lang Vlaams Parlementslid voor Groen en vandaag nog steeds gemeenteraadslid voor die partij in Lokeren.
Hoe komt een kleinzoon in het reine met de geschiedenis van zijn grootouders, vooral als die – zoals zijn naam verraadt – uit verschillende culturen komen? En hoe heeft de oorlogscultuur van midden vorige eeuw de binnenkant en de buitenkant van mensen getekend? Je zult maar met je familienaam Rzoska heten.
Twee grootvaders, een Vlaamse collaborateur in de Waffen-SS en een Poolse soldaat in het geallieerde bevrijdingsleger, en een kleinzoon op zoek naar de waarheid langs de kronkelwegen van een familiegeschiedenis (prof. Bruno De Wever).
Het maakt engagement niet kleiner, maar empathie groter. Gedeelde grond laat zien dat bruggen bouwen altijd mogelijk, zelfs noodzakelijk is (Bart Somers, oud-minister en burgemeester van Mechelen).
Daarover komt Björn Rzoska vertellen in het CIMIC-café@deZondvloed op maandag 7 oktober om 19 uur. Schuif dus zeker mee aan tafel om verhalen, bedenkingen, ideeën te delen, met een koffie, thee, iets fris of een Mechels bier erbij.
Het volgende CIMIC-café in 2024 zal doorgaan op maandag 9 december. Zet ze zeker in je agenda!
Op 6 september mogen we Paul Verrept verwelkomen met zijn nieuwe worp Het Jaagpad. Paul schreef met dit dunne boek een groot verhaal: over twee eenzame mannen, een oudere en een jongere, die wel heel erg met elkaar verbonden lijken. Zijn boek ontving reeds lovende recensies, dus tijd om de schrijver en de lezers aan het woord te laten. Ontmoet Paul en ontdek Het Jaagpad in koffiebar om 20 uur. Hij zal fragmenten uitkiezen om voor te lezen en geïnterviewd worden over zijn werk.
Over het boek
De oudere Lucas leeft zijn uitzichtloze dagen op de vijfde verdieping aan een groot kruispunt in de stad. In een onverwachte vlaag van hoop neemt hij de trein naar het verleden. De jonge Claus reist op hetzelfde moment vol verwachting naar de toekomst. In hun kleiner wordende wereld komen hun levens, hun verleden en hun toekomst, in steeds nauwere cirkels almaar nader tot elkaar.
In een nietsontziende stijl verkent Paul Verrept in Het jaagpad de contouren van een in de knop gebroken leven, dat een lange, noodlottige en onontkoombare schaduw voor zich uit werpt.
Paul Verrept (1963) woont en werkt in Antwerpen. Hij is auteur, illustrator en grafisch ontwerper. Hij schreef en illustreerde meerdere boeken, waarvan Het meisje de jongen de rivier is bekroond met de Gouden Uil van de Jonge Lezer. In 2021 verscheen Brandingen dat op de shortlist stond van de Bronzen Uil 2022.
De toegang bedraagt naar goede gewoonte 4 euro, zodat we interessante activiteiten kunnen blijven aanbieden in onze koffiebar.
Editie augustus 2024
Kafka, schrijven voor zijn leven, Rüdiger Safranski, Atlas Contact, 2024***
Safranski is een filosofische erudiet of een erudiete filosoof, zo je wil. Hij leest en denkt na en verbindt. Hij schreef boeken over filosofen zoals Nietzsche, Schopenhauer en Heidegger. Daarnaast had hij het ook over schrijvers, niet louter bekeken als literaire biografie maar eerder als een setting in hun denktijd. Zijn boek over Hölderlin is daarvan een voorbeeld.
Het voordeel van Safranski is dat hij helder schrijft, zonder kapsones. Intussen is de auteur ver de pensioenleeftijd voorbij en nu komt er een boek over Kafka. Toeval? Of gewoon interesse in deze eigenaardige auteur die symbool werd voor vervreemding en voor alles wat bureaucratisch misloopt?
Van Kafka zijn 'Het proces' en 'Het slot' de meest bekende en ook de best doorlezende romans. Die komen aan bod in dit boek al kiest Safranski voor een andere invalshoek. Hij heeft het over de schrijver Kafka en vooral hoe hij wil of kan schrijven. Een intense biografie over hoe hij altijd moeite had om het leven en het schrijven te ontkoppelen. Dat lukte hem uiteindelijk nooit. Dat is de rode lijn in het boek. Als Kafka schreef, verwaarloosde hij het leven van zijn geliefden, vrienden en omgeving. Als hij door schuldgevoel toch aandacht besteedde aan het leven, vond hij dat er tijd verloren ging om te schrijven. Een dilemma dat zijn leven tekende. Kafka had veel vrouwen en in een beginfase altijd heftig. Soms dertig brieven per maand, wat aanzienlijk meer tijd vraagt dan evenveel keer een sms sturen. Maar uiteindelijk koos hij altijd heftig voor de schrijverij.
Het boek leest vlot en verveelt soms door een te lange synthese van het oeuvre van Kafka. Dat neemt net te veel bladzijden in beslag volgens mijn mening. Toch loont het de moeite om daardoorheen het nadenken van Safranski te vinden en hoe hij Kafka interpreteert. De verscheurende keuze tussen ‘het’ leven rondom en ‘het’ leven als auteur. Ontleend aan Kafka dan vragen over macht van het systeem tegenover de onmacht van het individu. Al is dat laatste dan vooral de onmacht om de noodzakelijke macht te bespelen.
In die zin toch wel een actuele Kafka die Safranski hier neerzet.
Het kon nog wat korter en beter gezet zijn, volgens mij. Maar absoluut de moeite waard om te lezen.
Hannah Arendt, de biografie, Thomas Meyer, Atlas Contact, 2023****
Een stevige biografie. Dat is het minste wat je van dit boek kan zeggen. Soms te detaillistisch al zijn details in het leven van Arendt niet altijd onbelangrijk.
Het leven van Arendt is verbonden met Nazi-Duitsland. Als Jodin geboren in Königsberg (Kaliningrad) in 1906, kreeg ze te maken met een veranderend wereldbeeld. Haar ouders die intelligent en ook een groot netwerk hadden, waren afwijzend ten aanzien van het zionisme. Volgens haar ouders was dit in strijd met wat zij bereikt hadden en tegenstrijdig met de werkelijkheid die zij op dat moment ervaarden. In het dagboek van de ouders leest de auteur dat Hannah als kind nu eens overgevoelig en dan weer geniaal was, gemiddeld of zelfs slecht op school… Het leest als een Einstein-verhaal.
Haar eerste scriptie betrof de (katholieke) kerkvader Augustinus.
Lezend door alle details van deze biografie zie je hoe mensen gedwongen worden om zich te verplaatsen. Zowel qua ideeën als qua coördinaten. Je leest in de filmische biografie over de Jezuiëtennovice Heidegger met wie zij in 1925 een affaire had. Hoe Arendt startte met een lezing over Augustinus en dan terechtkwam bij Jaspers in Heidelberg.
Eigenlijk leest deze biografie als een aparte, scheve inkijk op de vorige eeuw. Een eeuw vol turbulenties die ook in onze eeuw blijven spelen. Het Joodse vraagstuk en haar visie op een confederatie van alle volken van de Middelandse Zee, de vragen over de natiestaat die volgens Arendt toen al achterhaald was, haar visie op de Joodse raden die verantwoordelijkheid dragen voor de deportatie en dood van vele duizenden Joden...
Dit boek gaat over nu. Arendt is een arend die vliegt over diverse continenten, gevlucht is, gewond is en denkt en kritiek geeft. Een vrouw die liefhad en soms een misstap beging.
Dit boek vraagt concentratie. Dat maakt het niet gemakkelijk om de vierhonderd bladzijden als een makkie te lezen. Toch wel doen want de inspanning loont.
Kun je buiten je eigen denken denken?, Coen Simon, Filosofiemagazine Nijmegen, 2024***
De vraag alleen al doet je buitelen. Maar wat wil Coen Simon, hoofdredacteur van Filosofie Magazine en winnaar van de Socrates-beker 2012, ons wijsmaken?
Eigenwijs behandelt hij een aantal vragen die ogenschijnlijk 'triviaal' lijken. Vragen zoals: 'Wat doen vogels anders dan zingen?', 'Wat willen we eigenlijk als we iets vragen?', 'Waarom spelen we?', 'Kunnen we gedachten van een gezicht aflezen?'.
Het boek bestaat uit antwoorden op zo’n vijftigtal vragen die beknopt maar dubbelzinnig worden gegeven. De antwoorden zijn meestal niet langer dan een A4.
Dat maakt het boek leuk en als het ware een ontdekkingstocht in denken met veel bochtwerk. Een avontuur in denken en nadenken en soms onverwacht switchen van hoek.
Absoluut leuk qua scheefschaatsen in filosofie. Misschien iets te veel af en toe van gezochte woordspelingen waardoor het wel leuk klinkt maar iets van klank verliest. Een teveel aan woordspel vormt soms een barrière voor de inhoud en logica.
Een boek dat je niet in een keer hoeft door te nemen maar gewoonweg af en toe eens openslaat. Want te veel van dit wordt soms een teveel die na een tijd een déjà vue oproept.
Hoe lees je een boom, Tristan Gooley, Kosmos, 2024***
Waarom ziet een boom er uit zoals hij er nu staat? Waarom zijn bomen van eenzelfde soort soms anders gegroeid? Wat ontdek je aan een kruin? Aan een vork in de boom? Een oog in de stam?
Gooley neemt ons mee op reis naar bomen. Soms naar een boom. Wat je afleest aan geschiedenis, een moeilijk moment, een paar jaren van goede groei, een infectie... Laat staan de impact van zon, bepalend voor de fotosynthese, de wind als belager en dus richtinggevend, water en grond als voedingskracht. Hoe een boom plooit naar de wind en de wortels in de lijzijde zich verstevigen, meer hout aanmaken. Zelfs zonder wind kan je als wandelaar zien wat de overheersende windrichting is in dit gebied.
Het boek leest vlot en staat vol interessante weetjes. Geschreven door een gedreven Engelse boomliefhebber.
Een nadeel vond ik dat hij soms zijn eigen ervaringen eerst neemt, soms een zijsprong neemt vanuit eigen leven, om dan iets te vertellen over een boom. Dat maakt het boek minder structureel dan bomen zijn. Soms verduidelijken tekeningen meer dan de tekst.
Uiteraard is een boom een samenhang van wortel tot kruin. Maar continu switchen tussen deze onderdelen is niet gemakkelijk voor leken.
Het idee achter het boek vind ik vijf sterren waard. De uitwerking slechts drie omdat je soms, door de slordige structuur van het boek, niet altijd het bos door de bomen ziet. Dat is jammer. Want zelf leerde ik een paar lessen uit het boek die ik na een wandeling probeerde toe te passen. Dat lukte redelijk goed. Maar het vroeg wat aanstipwerk in het boek om de essentie te bereiken.
Het is en blijft een leerrijk boek. Maar lees het niet in een ruk door. Bekijk opnieuw en leer opnieuw en schrap de passages van persoonlijke ervaringen die helemaal niet belangrijk zijn in dit geheel. Een goed boek ook dankzij de appendix die je in onze gematigde, noordelijke streken toch wel een gids biedt om bomen te herkennen. Een prima ding voor boom-analfabeten.
De erfenis van Abelke Bleken, Jarka Kubsova, Atlas Contact, 2024***
Deze streekroman strekt zich uit over een paar eeuwen. Per hoofdstuk zie je Abelke haar verhaal vertellen, afgewisseld met Britta. Zij komt vijfhonderd jaar later met haar gezin in die streek wonen, een idee van haar man.
Het boek leest als een duet. Abelke als zelfstandige boerin in een marsland, overgeleverd aan de grillige natuurkrachten in een tijd waar geloof en bijgeloof hand in hand gingen. Britta als ex-geografe en moeder van een gezin, overgeleverd aan de ontkende maar bestaande wetten van een mannenmaatschappij.
Abelke gaat als heks ten onder. Britta overleeft en zoekt alles op over Abelke. De link van onderwerping, van het niet kunnen verwezenlijken, van onbegrip voor vrouwen die meer willen zijn dan moeder of domme gans… Een verhaal dat zich afspeelt in een ruw marsland nabij Hamburg.
De start vond ik zwak en ook flauw geschreven. Af en toe ook een slordige vertaling opgemerkt. Het verhaal is misschien voor vrouwen van nu, te doorzichtig en te gewoon. Niets nieuws en ook wat te lang uitgerekt.
Naderhand won het boek aan kwaliteit. Gezien ik toch getriggerd bleef om te weten hoe alles afliep, was het boek de moeite waard ook dankzij de mooie natuurbeschrijvingen. De combinatie van de wisseling tussen deze twee vrouwen, levend in een totaal ander tijdperk en toch vergelijkbaar, is een goede trouvaille. Op zich al een ster waard.
De sympathisant, Viet Thanh Nguyen, Marmer, 2017****
Met dit boek won Nguyen de Pulitzer Prize in 2016. Hoofdthema is de Vietnam-oorlog net als die op zijn einde loopt anno 1975. Het ik-personage is een dubbelspion en lijkt zijn memoires neer te schrijven na het overleven van ingewikkelde complotten. Het boek telt 400 bladzijden geschreven in kleine font. De auteur schrijft gecondenseerd. Continu lees je en herlees je een wisseling van gebeurtenissen, beschouwingen, introspectie en geopolitieke interpretaties. Kortom, geen gemakkelijke inswinger. Het gaat om ploegwerk.
De Vietnamese auteur snijdt vlijmscherp op wat wij Westerlingen als verworven zien. Hoe wij aankijken tegen Aziaten. Hoe we ze over een kam scheren. Hoe wij ze negeren ondanks hun pogingen om te integreren (in de VS dan in dit boek). Wat is schuld? Wat is onschuld? Wat is spijt en wat is vriendschap als je politiek tegenovergestelde meningen hebt? Kan een mens dit overstijgen of is de ideologie heersend? Verraad je vrienden voor je overtuiging? Wat is rijkdom als je opgroeide in armoede?
Steeds meer kom je in het denkpatroon van de spion. Van langsom meer zie je de twijfels groeien, de angst soms en het toenemend ongenoegen. De auteur is niet anders dan het wezen van zijn personage. Dichter kan het niet. Angstaanjagend is het wel.
Nee. Dit is zeker geen vakantielectuur. Een bijwijlen hard boek over hoe wij, autochtonen, ons eigen ding denken en ons superieur achten en hoe anderen, mensen van andere origine en/of vluchtelingen, dit zo scherp zien en ons terecht belachelijk maken. Zeker een aanrader voor Trump mocht hij ooit nog in het Witte Huis op zijn gouden toilet plaatsnemen.
Strega, Johanne Lykke Hom, Uitgeverij Oevers, 2024*****
Dit boek is een uitschieter in de zin van uitstekend. Zowat het beste wat ik las in 2024 wat betreft romans. Bevreemdend eenvoudig qua taal, complex qua emoties, verwrongen qua plot. Je leest en per zin zie je een stukje van je eigen leven passeren. Zomaar.
Het boek is als een vacuüm, op zichzelf staand en niets anders nodig. Geen verwijzing, geen aanwijzing, geen brede historische achtergrond. Dit boek kan zich afspelen in de late middeleeuwen, de negentiende eeuw of vandaag. Geen idee.
Rafa arriveert in hotel Olympic om er te werken als kamermeid. Ook als serveerster als er gasten komen. Maar die komen nauwelijks. Toch blijft hun dagelijkse routine dezelfde en dat is nogal bizar, een beetje Kafkaiaans. Is Olympic een verwijzing naar de berg Olympus? Moeilijk toegankelijk voor mensen? Zijn de nonnen in de nabijheid een teken van bemiddeling naar de goden?
Toch blijft het aardse leven voor Rafa hard om dragen. De vriendschap tussen de seizoenarbeidsters is groot en soms erotisch getint.
Tot er opeens gasten opdagen. Mannen. Goden? De eenvoud en routine wordt verstoord. Wat gebeurt er daar? Een arbeidster sterft. Er werd geweld aangedaan. Femicide maar niet in detail beschreven.
Rafa vlucht met haar zoontje weg van het hotel en neemt afscheid van haar hartsvriendin Alba.
Bij het lezen was ik geïntrigeerd door de titel. Strega betekent 'heks' in het Italiaans en is de naam van een gele likeur. Shtriga is een mythologisch wezen dat bloed zuigt van vrouwen tijdens de nacht en is een Albanees woord. Alba?
Dit is een boek dat ik direct wil herlezen. Ondanks de eenvoudige taal, met vrij veel herhalingen en omkeringen, blijft het gevoel me achtervolgen dat ik veel gemist heb. En dat zou zonde zijn om het in nonnentaal te zeggen.
Hier kom ik nog op terug, Rob Van Essen, Atlas contact, 2023***
Deze auteur kreeg dit jaar de Libris Literatuur Prijs voor dit boek. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen. Nooit eerder las ik iets van deze auteur. Een kennismaking met een gouden randje dus.
Van Essen schrijft mooi, erudiet, grappig en af en toe met een hoekje af. Veel breedsprakeriger dan Lykke Holm (zie vorige bespreking) wat je ook al merkt in de titel. Een lange zintitel is op zich al ongewoon. De hoofdfiguur Rob (!) Hollander is journalist die nauwelijks aan de bak komt. Het verhaal start in zijn kindertijd met een gebeurtenis die hij niet kan vergeten. Een dwaaltocht met zijn nieuwe vriendje naar een ‘kwade’ man, verdwalen en bij thuiskomst in de nacht een klap in het gezicht krijgen. Daarna komt de journalist met het eigenaardige voorstel om een reportage te maken over mensen die zichzelf zoeken. Ook via sociale media. De hoofdredacteur aarzelt maar geeft hem een kans. Hij stuurt berichten naar zijn ex-medestudenten filosofie. Zo begint een compleet ander verhaal die grenst aan science fiction. Dat is geen gemakkelijke overgang al blijft de taal zeer mooi. Uiteindelijk wordt Rob door Icks uitgenodigd naar Los Angeles. Icks? Te lezen als X? Of als veel ‘ikken’? Het transport is een soort futuristisch tele-tijdtoestel. Op dat moment haak ik wat af.
Uiteindelijk komt hij terecht in een luxe-oord en krijgt hij opdrachten vanuit zijn verleden waar Icks hem naar toe stuurt. Elementen uit zijn jeugd die niet zijn opgelost en Rob nog bezig houden. 'Ik kom hier nog op terug' is een verwijzing naar die opdrachten. Gaandeweg komt hij terecht in een groep bestaande uit zijn medestudenten. Langzamerhand worden identiteiten duidelijker en de sfeer wat spookachtiger.
Voor mij een bridge too far wat betreft idee. Wel mooi om lezen maar de plot en de intrige kon me niet bekoren wegens een teveel aan rariteiten. Precies dat rariteitenkabinet ontnam me het beeld van een gedreven en intellectuele auteur. 'Te' is nooit goed.
Yellowface, Rebecca F. Kuang, the house of books, 2024****
Een vermakelijk boek voor wie werkzaam is in de wereld van literatuur hetzij als bekend auteur of debutant, hetzij als boekhandelaar, hetzij als betrokken binnen de uitgeverswereld. Een inkijk zonder weerga en vrij leuk, zelfs spannend gebracht.
Hoofdpersonage June Hayward wil schrijver worden maar raakt niet voorbij de uitgeverslijn. Haar vroegere schoolvriendin Athena daarentegen schrijft de ene bestseller na de andere en wordt op handen gedragen door het publiek en de winstminnende mediawereld daarrond. Tijdens een ontmoeting met June sterft Athena. Een onschuldige, idiote verstikkingsdood. June schrikt maar is alert genoeg om haar manuscripten te jatten. Zo wordt June de nieuwe Athena. Ze werkt en herwerkt, denkt dat ze zelf de teksten tot hoger niveau brengt en zoekt uitgevers. Die ze snel vindt. Ze verzint niet alleen teksten, ze verzint zichzelf.
De vraag is hoe en wanneer haar plagiaat en bedrog aan het licht komt. Hoe inventief June haar belagers bedriegt en weerloos maakt. Hoe het net van leugens meer en meer verstikkend werkt. Wat leugens met een mens doen. Hoe een underdog uiteindelijk voor ontmaskering zorgt.
Psychologisch goed geplaatst, mooie plot, veel kennis van de zakelijke boekenwereld. Een paar uur leesplezier gegarandeerd!
De garage, John Banville, Querido, 2024*****
De auteur is geboren in Wexford, Ierland. Het lijkt niet direct de plaats om wereldwijd te schrijven en ook wereldwijd als schrijver faam te verwerven. Toch blijft de Ierse setting wel hangen al spelen veel van zijn boeken zich af op ongewone locaties die al bij al één ding gemeen hebben met Wexford: isolatie.
De garage is het meest recente boek in een politiereeks waarbij rechercheur Strafford en patholoog Quirke de protagonisten zijn. De vorige van deze serie vind je onder de titels 'Sneeuw' (zie eerdere blog) en 'April in Spanje'. Overigens schrijft Banville ook thrillers onder het pseudoniem Benjamin Black.
De rechercheur en de patholoog zijn twee polen van een magneet. Het verschil in klasse, in stijl en de rancune maken de dialogen scherp en bijtend. De Ierse kust is nabij. Neem nog een ‘simpele’ moord in een garage, een misdaad die toch wel tentakels heeft binnen de kerk, zich uitstrekt naar oorlogsindustrie en zelfs Israël in beeld brengt… en je begrijpt dat je weer ‘weg’ bent al lezend. Geen gemakkelijke combinatie om dit geloofwaardig te laten overkomen. Zeker nog als Strafford aanlegt met de dochter van Quirke. Koorddansen. Geen Ierse discipline maar Banville doet het echt uitstekend. Een boek dat niet alleen een misdaad beschrijft, maar ook de onaangetaste machtswellust van bepaalde groepen niet onbesproken laat. Dat allemaal met de cynische humor Ieren eigen.
Van dit boek genoot ik meer dan van 'Snow'. Al moet Banville nog altijd leren hoe bomen er uitzien in de herfst en of vleermuizen wel in de winter vliegen (dat was het geval in 'Snow'). Misschien toch wat het Ierse platteland vergeten? Of ondanks de weidse natuur daar toch geen natuurliefhebber?
Het eiland van de zielen, Piergiorgio Pulixi, A.W. Bruna, 2024*****
Pulixi is bij ons relatief onbekend. In Italië won hij met dit boek de Premio Giorgio Scerbanenco, een belangrijke Italiaanse thrillerprijs. Het boek speelt zich af in zijn geboortestreek, Sardinië. Italiaans grondgebied maar absoluut niet Italiaans aandoend.
Sardinië valt niet te vergelijken met Sicilië. Het eiland is veel ruiger en bewaarde meer de eigen stijl van leven dan het bruisende Sicilië. Die harde, ruwe teneur is merkbaar in het boek.
Je wordt als lezer meegesleept in een rituele oertijd. Tegelijkertijd zijn de dialogen hedendaags, spittant en - echt waar - vrouwvriendelijk. Twee vrouwelijke onderzoekers moeten het even met elkaar doen. De ene is een echte Sardijnse. De andere een Milanese die weinig begrijpt van wat plaatselijk omgaat qua gebruiken en tradities maar evengoed een scherpe tong en blik bezit. Het boek start als een ‘cold case’. Een oud dossier waar een gepensioneerde en intussen doodzieke onderzoeker toch nog een punt wil van maken.
Saai en stoffig, denken de twee rechercheurs die gehuisvest worden in een kelder. Tot opnieuw een vrouw gevonden wordt, vermoord volgens dezelfde rituelen. Opeens worden de 'cold cases' hot.De schrijver wisselt van standpunt en gaat in op de gebruiken van het binnenlandse bergvolk. Bijna ongelooflijk, maar goed... in Sardinië is niets onmogelijk als we de auteur mogen geloven.
Als lezer is concentratie blijvend nodig, 470 bladzijden lang. Want er zijn escapades die wel belangrijk maar onverwacht naar het einde toe een andere twist krijgen. De schrijver zet je graag op een verkeerd been, houd je een wortel voor waardoor je passen zet en denkt het pad te volgen.
Conclusie? Lees het boek op rustig tempo en geniet. Sardinië is een oergegeven in Europa. Dat is geen verdienste van de auteur. Maar de schrijver zet dit gegeven wel in de verf en werkt het tot op de puntjes mooi af. Een superbe misdaadroman zowel voor de zomer als tijdens de winter wanneer je over het zuiden droomt.
Pelckmans en auteur Stef Selfslagh nodigen je van harte uit voor de officiële boekvoorstelling van Nisnikan, op 12 september 2024 om 20:00 uur in boekhandel De Zondvloed in Mechelen.
Nisnikan is het ontwapenende coming-of-ageverhaal van een vader die op hetzelfde moment als zijn zoon volwassen wordt. Die het liefst van al zou vasthouden, maar leert dat hij moet loslaten.
De boekvoorstelling sluit af met een signeersessie en een glas aangeboden door De Zondvloed.
De plaatsen voor deze bijzondere avond zijn beperkt. Reserveer dus nu alvast je plek via deze link: https://info.pelckmans.be/boekvoorstelling-nisnikan/
Over het boek:
Uitgerekend in het jaar waarin Stef Selfslagh zijn vader verliest, moet hij ook afscheid nemen van zijn zoon. Figuurlijk dan toch. Camu, de zoon in kwestie, heeft immers de pubergerechtigde leeftijd bereikt. Met alle ‘ik ben hier wegs’ en ‘laat mij nu toch eens fucking gerusts’ van dien.
Even overweegt Stef om er gewoon mee te stoppen, met de opvoeding. In de plaats daarvan schrijft hij zijn zoon een lange brief. Over hun gedeelde liefde voor taal, Colombiaanse wenkbrauwen en M&M’s. Over hun tweepersoonstrip naar Miami. Over nisnikan, het minst principiële woord in de Nederlandse taal. Over walvisvaders en dopsleutelsetvaders. Over de parallellen tussen volwassenheid en voetschimmel. Maar vooral: over de meedogenloze spiegel die zijn opgroeiende zoon hem voorhoudt.
Nisnikan is het ontwapenende coming-of-ageverhaal van een vader die op hetzelfde moment als zijn zoon volwassen wordt. Die het liefst van al zou vasthouden, maar leert dat hij moet loslaten.
