15u30, CultuurCafé de Grote Post, tafeltje in het midden   

Theater Aan Zee. Een opgewonden samenkomst van artiesten, journalisten en cultuurminnend Vlaanderen maken het café rumoerig. Twee uur eerder heeft Peeters, samen met poëzieliefhebber Daniel Termont, getuigd over haar fascinatie voor de Chileense dichter Pablo Neruda in Apéro Poëzie. Als gevierd dichter met nu ook een gevierde debuutroman, verwierf ze een aanzienlijke schare fans. Ook in het cultuurcafé van Oostende houden ze zich schuil. Een man raapt zijn moed bijeen, komt aan ons tafeltje staan en vraagt haar handtekening. Na het signeren zegt ze enthousiast: “Ik zie nu overal mensen met mijn boek. Dat geeft echt zo’n leuk gevoel!” Ondertussen komt er een tafeltje vrij aan het raam. “Verhuizen we naar daar? Ik kijk graag naar buiten.”

15u40, CultuurCafé de Grote Post, tafeltje aan het raam 

Het artikel Schrijven doe je met je knieën van Kathy Mathys uit De Standaard van 29 juli 2016 ligt open op onze tafel. Het gaat over schrijvers die hun wandelschoenen aantrekken om op ideeën te komen. “Wat een toeval”, zegt Peeters opgetogen. “Een artikel over de routines van schrijvers.” We lezen het stuk diagonaal en op het einde wordt reclame gemaakt voor een bundeling van de mooiste wandelgedichten uit het Nederlands taalgebied, getiteld Zal ik nog een eindje met je meelopen? “Hé, dat is de titel van één van mijn gedichten,” roept ze uit. “Dat komt uit mijn eerste bundel Genoeg gedicht over de liefde vandaag. Ze hebben mijn titel gebruikt en ik weet van niets!”

Dichteres of romanschrijver? Het is een vraag die niet van toepassing is op Hagar Peeters. Ze behoort eigenlijk al twintig jaar tot het schrijversclubje: “Malva heet mijn debuut als schrijver te zijn, maar eigenlijk ben ik al twintig jaar geleden gedebuteerd. Mijn eerste dichtbundel was een groot succes. En ook de bundel Koffer Zeelucht is meer dan gemiddeld over de toonbank gegaan. Toch bleef ik Hagar Peeters, de jonge dichteres. Gerard Reve of Harry Mulisch waren wel meteen schrijver…”

Waarom jij dan niet? 

“Omdat ik een vrouw ben. Eerst was ik een jonge beloftevolle dichteres. Dan was ik tien jaar geruisloos van de aardbol verdwenen om Malva te schrijven. En nu ‘debuteer’ ik als jonge romanschrijfster. Alsof je altijd jong moet zijn. Ik ben een oude rot hoor!”

Wil je het volledige interview lezen? Koop dan het tijdschrift VERZIN in De Zondvloed. Of abonneer je op VERZIN via http://creatiefschrijven.be/.