Dinsdag, 09 mei 2017 14:12

Lezers tippen klanten #1: Annick Vansevenant

Annick Vansevenant is geboren in 1959 te Oostende, an sich veelzeggend. Ze is fysicus van opleiding met specialisatie theoretische fysica en chaostheorie. Zestien jaar lang educatief medewerker vrouwenorganisatie. Vier jaar lang hoofdredacteur en sinds veertien jaar communicatiewerker en copywriter. Kortom: Woordwerker. Haar interesses: literatuur à la omnivoor, wandelen, filosofie, Russisch, vogels, en rare dingen zoals kunst kan zijn.

De leestips van Annick:

Fictie

Het achtste leven, Nino Haratischwili, Atlas Contact, 2017  ****

Familieromans zijn niet mijn favoriet al las ik als 10-jarige ‘Onder moeders vleugels’ toch wel drie keer. Deze kanjer is van een andere orde. 1260 bladzijden lang wordt de lezer meegenomen in een cascade van gebeurtenissen in Kaukasië, meer bepaald Georgië. Acht levens in zeven boeken. Het laatste boek is een blanco blad. Een verhaal van een familie in Tbilisi, een verhaal van een familie, van politiek, van standenverschil, van liefde en haat. Meer dan duizend bladzijden snedig houden bij iets wat zeer melo kan worden, is kunst. Haratischwili houdt de zinnen zuiver ondanks de vele troebele wateren die ze beschrijft. Een huzarenstukje. Al zou de auteur dit niet als een compliment beschouwen.

H is for Hawk, Helen Macdonald, Jonathan Cape London, 2014 *****

Een favoriet boek van Barack Obama, hoorde ik achteraf. Een boek met vleugels, sowieso. Twee vleugels: er is het verhaal van een vrouw die een havik in huis neemt en daarmee leert omgaan. Er is het parallel verhaal van een rouwproces nav de dood van haar vader. Een breed omspannen verhaal van nabijheid, vertrouwen, loslaten, verlies en terugwinnen. Mooi ineengezet, emotioneel geschreven en toch weer afstandelijk soms. Anglofiel dus. Het boek is intussen vertaald.

De kinderen van de olifantenhoeders, Peter Hoeg, Meulenhoff, 2011 *****

Al wat ouder maar verre van versleten. Dit boek slaagt erin je luidop te doen lachen al ben je geen comedyfan. Een hilarisch entertainend boek over hoe puberkinderen hun ouders redden in een wereldwijd complot. James Bond on book. Vanaf de eerste bladzijde word  je met speed (zonder speed) en in een filmentourage waar zelfs Spielberg iets kan van leren, meegesleept in een rollercoaster van gebeurtenissen. Raar maar waar; de auteur blijft geloofwaardigheid behouden. Gewoonweg een heerlijke, goed geschreven en bij wijlen absurde entertainer. 

De spionne, Jean Echenoz, De Geus, 2017 ****

Een openbaring. Helemaal niet John Le Carré al gaat het om een vorm van spionage en intrige. Hedendaags? Zeker. Noord-Korea. Up to date. En wat doen de Fransen? Op z’n Frans aan inlichtingen winnen. De auteur wisselt behendig en vakkundig van invalshoek. Soms de ik-persoon, soms een toeschouwer, soms een commentator die alles al begreep nog voor het gebeurde. En wat gebeurt, tja… dat lees je dan maar. Een boek dat wat leesniveau veronderstelt. Maar wie hiervoor mentaal ruimte maakt, krijgt gegarandeerd een drietal uur plezier zowel qua taal als qua inhoud als qua surprise. 

Ons soort mensen, Juli Zeh, Ambo, 2016****

De auteur is een begrip in Duitsland. Terecht. Haar zinnen spreken Duits. Snedig, apart, to the point. En dat is precies de reden waarom ze niet ‘Duits’ is, zelfs on-duits en dus ondeugend kan gelezen worden. Deze roman gaat over een kleine stad in Duitsland waar geld en ‘groen’ elkaar vinden, niet vinden, of soms raar uit de hoek komen. Wat mij bijbleef was o.a. haar beschrijving van ‘joykiller’. Of  hoe principes ook het leven kunnen kelen. Leuk boek voor wie soms in een kleine stad of dito dorp politiek ziet gebeuren.  

 

Non-fictie

Tijd, Rudiger Safranski, Atlas Contact,  2016  *****

Safranski had het meestal over anderen, als filosoof. Heidegger, Nietzsche, Schopenhauer… enerzijds en dan ook over grote Duitse auteurs als Goethe en Schiller. In dit boek behandelt Safranski thematisch een toch wel complex gegeven als ‘tijd’. Als niet-filosoof vond ik dit een vrij toegankelijk boek. De taal is eenvoudig (wat van filosofen niet altijd kan gezegd worden) en de invalshoeken zijn én ruim én concreet. De auteur benadert op een eigen wijze tijd als ‘zorg-tijd’, als ‘eigen tijd’, als… eeuwigheid. Persoonlijk een aanrader voor mensen die met tijd en zorg te maken hebben en met zorg naar hun tijd kijken. Voor mij een topper wat betreft het thema ‘tijd’ vanuit een zeer sociaal-filosofische invalshoek.

Het verborgen leven van bomen, Peter Wohlleben, Lev, 2016***

Een voormalig houthakker spreekt uit de biecht. Met vakkennis. Socialer kan een boek over bomen niet zijn. Na het lezen van dit boek bekijk je een bos nooit meer als een soort amalgaampje van bomen. Je bekijkt een boom nooit meer als boom, je bekijkt en bewondert het organisme en de communicatie tussen bomen onderling. Mensen kunnen veel van bomen leren. Een blikopener tot in de kruin van je blik. Minpunt: na ongeveer 100 bladzijden verwondering komt herhaling. Maar dat neemt uiteindelijk de verwondering niet weg.

 

Gelezen 7192 keer Laatst gewijzigd op Vrijdag, 23 juni 2017 10:03